Kirkjuritið - 01.01.1935, Qupperneq 54

42
Gísli Skúlason:
Kirkjuritið.
tryggirigarliðirnir hafa ekki verið reiknaðir út, en ef
ég iniða við þær ástæður, sem ég þekki til, get ég ekki
hugsað mér, að þeir myndu kosta meir en 100—150
kr. æfigjald af tvítugum manni.
Ég finn enga nauðsyn á að lýsa þvi hér, hvað þörfin
á tryggingunum er hrýn og lcnýjandi, og ekki ætla ég
mér heldur að fara að útmála, hvað lierfilega þeir
mörgu menn verða úti, sem löggjöfin með aðgerðaleysi
sínu bókstaflega hannar að verða sjálfbjarga. Alt slíkt
liggur hverjum lieilvita marini i augum uppi og þarf
engrar útskýringar við.
Sú spurning, sem hér krefst rannsóknar og svars er
þessi: Er það fær leið að ganga, að leggja svo verulegt
æfigjald á tvítugan mann, væntanlega 550—600 kr.? Og
til |iess að svara þessari spurningu verður að athuga
hæði greiðslugetu einstaklingsins og eins þau hlunn-
indi, sem hann fær fyrir það, að tryggingarnar eru
starfandi.
Ef maður þá fyrst athugar greiðslugetu livers ein-
staks manns á tuttugasta aldursári, þá er ég hræddur
um, að margir menn telji það fyrirfram ófært slíkuni
manni að greiða æfigjaldið. Menn einblína þó altof mik-
ið á það meginatriði, að maðnrinn er ungur og hefir
auk þess oft og einatt mjög knýjandi þörf fyrir það
fé, sem hann aflar sér, handa sjálfum sér eða foreldr-
um, sem hann þarf að styðja með vinnu sinni. Ég hefi
athugað þessa hlið málsins eins vandlega og mér er unl
og komist að þeirri niðurstöðu, að hún sé ekki aðeins
fær, heldur líka réltlát og tiltölulega auðveld. Fjöldinn
allur af unglingum vinnur sér inn allmikið kaup, sem
hjá langflestum eyðist jafnóðum fyrir allskonar hluti,
sem mjög hægt væri að vera án, og eins og ég hefi áður
drepið á, væri það fyrir margan mann mjög heilhrigt
uppeldismeðal að eiga að halda saman því, sem hann fyrst
vinnur sér inn. Væri þetta út af fyrir sig efni i langa og
sjálfsagt allfróðlega ritgerð, en liér er ekki unt að fara