Kirkjuritið - 01.11.1935, Qupperneq 15

Kirkjuritiö.
Matthías Jochumsson.
375
Kom til að lífga, fjörga, gleðja, fæða,
og frelsa, leysa, liugga, sefa, græða.
f brosi þinu brotnar dauðans vigur;
í blíðu þinni kyssir trúna sigur!
En megin þorri þessara sálma er þýðingar úr ýms-
um málum. Og þar á meðal eru nokkrir, sem óhugsandi
er að halda utan við sálmabókina til lengdar. Þar er t.
d. Hærra minn Guð til þín, Hellubjarg og borgin min,
Lýs milda ljós, Hve sæl, ó hve sæl er hver leikandi
iund, Drottins kross, þitt lof að ljóða. Og þar er ein
meistaralegasta sálmsþýðingin sem til er: Fögur er fold-
in, þar sem fullkominn sálmur er settur á nýtt mál með svo
mikilli fegurð, ró og tign, að hvergi er slakað á. Og þar
er loks þýðing á sálminum „Ahide vvilh me“,
Eins og kunnugt er orti séra Stefán Thorarensen
þennan sálm upp á íslenzku svo snildarlega, að þar
eigum við tvímælalaust einn yndislegasta sálminn í
sálmabókinni. En þætti þessa fagra sálms, í íslenzkri
sálmasögu, var ekki þar með lokið. Matthías þýðir hann
hér með svo himneskum innblæstri, að ég get ekki
annað fundið, en að þar sé eitt hið hezta, sem hann hel’-
ir gert í þessari grein. Þó að menn hafi náttúrlega að-
gang að þessum sálmi, í „Þitt ríki komi“, vil ég samt
tilfæri hann liér, sem dæmi þess, hvernig Matllúas gat
þýtt:
Ver hjá mér, herra, dagur óðum dvíu;
Ó, drottinn, ég hef lengi saknað þin;
í æskuglaunmum gleymdi sál min þér,
i gleðidraunmum ugði’ eg lítt að mér.
En þegar loksins lækka tók mín sól,
ég leita fór og spyrja: „Hvar er skjól“?
En veröld gegndi: „Veika dauðans hey,
|)in von er fánýt, — Guð þú finnur ei“.
Þá hræddist ég. „í húmi þessu ég dey“,
ég hrópa tók, „ef Guð minn finn ég ei“.
Og brjóst mitt tók að buga kvöl og nauð,
þá birtist þú og gafst mér lífsins brauð.