Kirkjuritið - 01.11.1935, Qupperneq 32

Kirkjuritið.
FRELSI.
PRÉDIKUN Á FULLVELDISDAGINN.
Eftir séra Svein Víking.
,,En þar sem cmdi drottins er,
þar er frelsi“ (II. Kor. 3,17).
Frelsi. — Hvílíkuin eldi hefir þetta eina or'ð farið um hugi
mannaníia! Hvílíkar fórnir hafa því veriS færSar um aldir!
Skáldin hafa ort um það ódauðleg ljóð. Tónlistarmennirnir hafa
heigað því seiðmagn samhljóðanna. Myndhöggvararnir hafa
meitlað því hin stórfeldustu minningarmerki í marmara og
málm. Málararnir hafa tignað það í línum og litum. Mælsku-
menn hafa helgað því gáfu sína og orðsnild og rithöfundarnir
skráð um það óteljandi bækur, musteri hafa því verið reist og
ölturu bygð, þar sem það hefir verið tignað og tilbeðið eins
og guð. Og á altari frelsisins hafa þjóðirnar löngum lagt sínar
stærstu fórnir. Þar hefir fórnað verið dýrmætu blóði hraustra
sona. Fyrir frelsið hafa miljónir manna ruðst fram á vígvell-
ina og látið þar líf sitt með hryllilegum hætti. Og þó hefir
sennilega ekkert orð verið hrapallegar misskilið eða því háska-
legar misbeitt en orðinu frelsi.
Saga baráttunnar um frelsið er ein stærsta harmsaga verald-
arinnar. Hún er blóði drifin og tárum vætt svo að segja á hverri
blaðsíðu. Sú saga sýnir, að frelsið hefir verið þjóðunum hvort-
tveggja í senn dýrmætt og dýrkeypt. En sú saga sýnir einnig,
að frelsið hefir orðið þjóðunum svo dýrkeypt, sem raun er á
orðin, vegna þess, að frelsið hefir verið talið fólgið í þvi, að
brjóta hömlur og slita fjötra. Og samkvæmt þvi hefir svo frelsið
verið sótt og varið með valdi hnefaréttarins fyrst og fremst.
Enn í dag leitast þjóðirnar við að tryggja frelsi sitt með valdinu,
valdi vígbúnaðar og herafla. Og með valdi er frelsinu haldið
fyrir þeim þjóðum, sem þrá það, en ennþá hafa ekki öðlast
það.
En nú vil ég minna á þá staðreynd, sem er harla eftirtektar-
verð, að engin af æðstu og dýrustu verðinætum mannsand-