Kirkjuritið - 01.11.1935, Blaðsíða 36

396
S. V.: Frelsi.
Kirkjuritið.
á kjörum og högum hverrar stéttar, en ekki sízt starfandi trú,
trú á landið, trú á framtiðina, trú á Guð, ekki aðeins í alheims-
geimi heldur einnig í sjálfum oss.
Og landvarnarlið vors unga frelsis, það skyldi aldrei verða
vopnaðar hersveitir æfðar til að veita öðrum sár og bana. ís-
lenzkt landvarnarlið, það er þjóðin sjálf, þjóðin öll, ungur og
gamall, karl og kona. Og hún skyldi æfð til iðju og starfs, henn-
ar vopn áhöld þau, sem yrkja landið og láta tvö strá vaxa þar
sem áður óx eitt, hennar floti fiskibátarnir og kaupskipin, sem
færa björgina á land. Og í stað hervirkja skyldi hin íslenzka
þjóð reisa iðnsmiðjur, þar sem íslenzk framleiðsla er unnin til
nytja og gagns einstaklingum og þjóð.
íslenzka þjóðin tók ekki frelsi sitt með valdi. Það gefur oss
vonir um, að frelsið megi brosa i faðmi hennar, eins og barn við
móður, og verða henni til farsældar og gagns. íslenzki fáninn,
tákn þjóðfrelsisins, hann er ennþá fagur og hreinn. Hann hefir
aldrei, eins og fánar stórþjóðanna, verið ataður í saklausu blóði.
En ef þjóðin á að geta haldið frelsi sinu óskertu og fána sínum
hreinum, þá verður henni að skiljast, ekki aðeins það, að frels-
ið er dýrasta verðmætið, sem hún á, heldur hitt, að hún getur
ekki haldið frelsinu hjá sér eins og hræddum og vængstýfðum
fugli í búri. Frelsið verður að geta brosað í faðmi hennar eins
og barn við móður. En því aðeins brosir frelsið við þjóðinni,
að menning og drengskapur, trúmenska og samúð, siðferðileg
festa og starfandi trú skipi öndvegið i sálum þegnanna. Þar sem
andi drottins er, þar er frelsi.
Mætti þjóðin skilja það, að undir þessu er framtíðargæfa og
frelsi hennar komið. Mætti hún, smáþjóðin við hið yzta haf, sýna
stórþjóðunum það í framkvæmd og verki, að þar sem andi
drotlins er, þar er frelsi.
Amen.