Kirkjuritið - 01.12.1938, Qupperneq 8

.‘578
Haraldur Níelsson:
Nóv.—Des.
eins og vér höfum enn i dag'. Þeir voru að hugsa um það,
sem þeim fanst standa mikið á; þeir voru að hugsa um
stjórnmál, frelsi ættjarðarinnar, lieimsríkin, verzlunar-
mál, búnað og veraldlegar ])arfir sínar. Þetta hugsa
menn ávalt mesl um; á þessu finst mönnum ávalt all
velta. Hitt hafa þeir vísast talið hreinasta smámál, hvern-
ig færi um mæðurnar, sem fæða áttu börnin — því síður
lmgsað mikið um, hvernig börnum fátæklinganna liði
nýfæddum. Nei, vér skulum ekki hnynda oss, að vér
séum neitt betri en Betlehemsbúar. Það er svo oft á-
stæða til að hiðja þessarar hænar, sem vér öll höfum
lært af munni hans, er í jötu var lagður: „Faðir, fvrir-
gef þeim, því þeir vila ekki, livað þeir gera.“ Betlehems-
húar vissu það ekki Ef þér fáist til að trúa því, að Krist-
ur Iiafi koinið úr himneskri fortilveru, þar sem hann
var í dýrð, og gengið undir mannleg kjör til þess að
hjálpa mannkyninu og hirta því vilja Guðs og leiða það
frá synd og villu, þá skilst yður einnig, að hann hafi
sjálfur kosið sér hin jarðnesku kjör. Hann hefir sjálfur
valið að koma fram litillátur og sneyddur gæðum þessa
Iieims. Hann hefir kosið að sýna oss frá upphafi jarð-
nesks lífs síns, að hann kom til þess að þjóna öðrum, en
ekki til að láta þjóna sér. Hann vissi, að leiðin til þess að
leysa aðra úr fjötrum eigingirni og syndar er sú að taka
á sig þjáning og líða fyrir aðra í auðmýkt og hógværð.
„Af því að það var eigi rúm fyrir þau í gistihúsinu.1'
Auðkendi þetta ekki móttökurnar, sem hann fekk lífið
á enda. Annar guðspjallamaður orðar viðtökurnar
svona, þar sem liann getur fyrst um komu Krists í heim-
inn: „Hann kom til eignar sinnar, og hans eigin menn
lóku ekki við honum“ (Jóh. 1, 11). Aldrei hefir mann-
eðlið birzt í fegurri mynd; enginn hefir verið mann-
legri í raun og sannleika en hann. Hjá oss öllum er
mannlegleikinn flekkaður af margskonar veikleika og
synd; margs konar lágar hvatir hylja stundum og draga
slæðu yfir hið sanna manneðli. En hjá honum liuldu