Kirkjuritið - 01.12.1938, Qupperneq 63

Kirkjuritið.
Helgir staðir
133
iim kirkjurústina; en um
leið og kirkjan var far-
in, var úti um hirðuna á
garðinum; vörzlugarður-
inn í kringum hann
sléttaðist út, leiðin urðu
að ólögulegum þúfum,
ekkert minnir á vígðan
reit nema nokkurir leg-
steinar með máðu letri á
hraðri leið ofan í jörð-
ina. Þó er margt af þessu
legstaðir merkra manna,
og í sumum görðunum
hafa kirkjur staðið alt
frá fyrstu kristni og fram
undir síðustu tíma. Á
mörgum þessum stöðum
hafa gerst hinir merk-
ustu kaflar í okkar
kristnisögu. Og þó eru
þeir merkastir, sem al-
drei hafa verið skráðir,
tilbeiðsla og huggunarleit
kynslóðanna, sem þarna
hefir farið fram um alda-
raðir. í hugum allra trú-
aðra manna hvílir rík helgi yfir slíkum stöðum. En fáir þeirra bera
nokkuð, sem minnir á heilaga jörð. Flestum er þeim lítill sómi
sýndur. Þó þekki ég hér eina undantekningu og hún er tilefni
þessa greinarkorns.
Það er á hinum merka stað, Holti undir Eyjafjöllum. Þar stóð
kirkja frá því um 1260 og fram á ofanverða síðustu öld, er hún
var færð að Ásólfsskála. Kirkjugarðurinn í Holti var lítt hirtur,
illa eða ekki varinn fyri.r ágangi og lítið, sem minti á helgan reit.
Þar var slétt yfir öll leiði nema eitt, og nokkur tré höfðu verið
gróðursett þar.
Þegar núverandi prestur kom að Holti, vakti hann strax at-
hygli sóknarnefndarinnar á því, að hér væri umbóta þörf. Gekst
hún fyrir efniskaupum á girðingu, sem greidd var með 2% hækk-
un á útsvörum safnaðarmanna lögum samkvæmt. Síðan fékk
soknarnefnd menn í sjálfboðavinnu til að koma girðingunni upp.
Er hún öll smekkleg og vönduð. Síðan var mikið lagað til innan
garðs, fleiri tré plöntuð o. fl. gert til prýði; en þar sem um all-
Merkið séð aftan frá.