Kirkjuritið - 01.07.1941, Qupperneq 10

248
Prestastefnan.
Júlí.
blessunaróskir kirkjunnar fylgja þeim og bæn um hamingju-
ríkt, farsælt og bjart æfikvöld. —
Úr hópi hinna elztu sóknarpresta landsins liefir einn prestur
enn látið af embætli frá síSustu fardögum. Er það séra Thcodór
Jónsson á Bægisá í Eyjafjarðarprófastsdæmi. Séra Theodór er
fæddur 16. maí 1866 á Auðkúlu. Hann útskrifaðist úr latínuskól-
anum í Reykjavík 5. júlí 1886 og úr prestaskólanum 24. ágúst
1888. Veitingu fyrir Bægisárprestakalli fékk hann 12. júlí 1890.
Varð liann „jubil-prestur“ árið 1940 og er 75 ára, er hann lætur
af prestsskap. Hann þjónaði Bægisá alla tíð. Kvæntur er hann
Jóhönnu Gunnlaugsdóttur prests Gunnarssonar. -— Hefir liann
átt vinsældum að fagna í prestsskapartíð sinni, enda hefir hann
átt ýmsa þá fegurstu eiginleika í fari prestsins, hógværð og yfir-
lætisleysi. Störf sín rækti hann af samvizkusemi, og koniu mér i
hug, er ég tók að kynnast honum nokkuð, orðin frægu: „Skarl
yðar sé ekki ytra skart, heldur sé það hinn huldi maður lijart-
ans, sem hirtist í búningi hógværs anda, sem dýrmætur er í
augum Guðs“. Kirkjan þakkar hinum aldraða presti dygga þjón-
ustu og óskar Jiess, að hann megi njóta farsælla ellidaga á þeim
stað, sem honum er kærastur, þar sem hann vann æfistarf sitt,
og njóti verndar Guðs. —
Af yngri prestum hafa tveir prestar látið af prestskap. Hinn
fyrri er séra Björn 0. Björnsson, er var prestur i Iiöskuldsstaða-
prestakalli i Húnavatnsprófastsdæmi, og séra Þorsteinn Ástráðs-
son, er Jjjónaði Staðarhraunsprestakalli í Mýraprófastsdæmi.
— Séra Björn hætti prestsskap i því skyni að gefa sig aflan við
hlnu mesta áhugamáli sínu, útgáfq timaritsins „Jörð“, sem hann
ekki taldi sig geta sint eins og hann óskaði með þvi að gegna
samtímis annríku prestsembætti. Hugur hans er eigi að síðm'
hinn sami til þeirra mála, sem hann liingað til hefir sérstak-
lega helgað starfskrafta sína, eins og vel kemur fram í riti hans.
Er lionum ant um að styðja og styrkja kirkju og kristni landsins
eftir mætti, og veit ég, að hann lætur einskis ófreistað i því
efni. Eg þakka honum störf hans í þjónustu kirkjunnar og fram
ber einlægar óskir um, að hann megi sjá hugsjónir sínar, sem
hann öllu vill fórna fyrir, rætast.
Séra Þorsteinn Ástráðsson liefir látið af embætti sínu vegna
heilsubrests, sem liin síðustu ár liefir háð honum mikið. Hann
hefir rækt störf sín í þjónustu kirkjunar af trúmensku og skyldu-
rækni og á hvers manns velvild og samúð, þeirra er honum
kyntust. Er Joað tilfinnanlegt og viðkvæmt mál, að hann á tú"
tölulega ungum aldri skuli vegna sjúkleika verða að liætta störf-
um, og veit ég, að honum er það sársaukaefni. Jafnframt því sem