Kirkjuritið - 01.07.1941, Síða 32

270
Vigfús Guðmundsson:
Júlí.
Loftið neðra, sem hér er talað um, finst hvergi nefnt í öðrum
heimildum, nema ef það er sama og „Pulpitum" það, er var „fyrir
ofan dyr“ kirkjunnar 1802. Vegna fúans hefir loft þetta verið tekiö
alveg burt skömmu síðar, eða fyrir 1875. Eflaust hefði Pétur
biskup nefnt það, ef þá hefði verið nokkuð eftir af þvi.
1860. Ekki er þá enn húið að gera við fúann í kirkjunni. Kirkju-
garðurinn hefir þá verið færður út að norðanverðu, og átti að
vígja útfærsluna við fyrsta tækifæri.
1862. Talað um góða aðgerð á aðalloftinu. Bitar voru sumir settir
nýir, en skeytt við aðra að sunnanverðu. Loftið, altarið og fleira,
var málað og veggir kalkaðir. Ekki er kirkjan þó enn „frí við
leka á sumum stöðum, einkum á suðurhlið".
1864. Nýir stólar hafa verið settir i kirkjuna og bekkir í kórinn,
allir málaðir. „Altaristafla er nú sett hér upp, sú sem til forna
var í dómkirkjunni". — Bætt við 4 messusöngsbókum.
1866. Kirkjan í góðu lagi, nema þakið lekur á suðurhlið, af þv>
að „listar eru víða losnaðir af fúa. Einnig fennir á veturna á
loftið, undir þakbrúnina. Fótur bilaður undan skírnarfontinum.
enda er skírnarfatið óhentugt. Við alt þetta þarf að gjöra“.
1868. Ógert er þá enn (28. sept.) við nefnda galla. Á þessu ári
var Grimur Thomsen (sonur Þorgríms) orðinn eigandi jarðar
og kirkju.
1870. Byrjað er þá að gera við þakið, og er kirkjan talin í góðu
lagi. Sjóður hennar talinn 118 rd. — Þetta er síðasta vísitazía
Ól. próf. — Þór. Böðv. tók við 1871.
1875. Eina vísitazía Péturs biskups á Bessastöðum. Ivirkjan
„stórt og tígulegt guðshús", steinhús með timburþaki. Gluggur
bogadregnir 4 á hvorri hlið, og „5. uppi yfir svokölluðum sal.
sem er gamalt sæti stiftamtmanns“.*) Á loftinu eru 2 gluggar, á
austurgafli og norðurþekju.
„Eigandi, hr. Gr. Th., liefir i hyggju að gjöra það, sem gjöra
*) Gluggi þessi var ofarlega á miðjum norðurvegg, gegnt prU'
dikunarstólnum. Síðar var múrað upp í hann, og „salnum" breytt-
*’) Askja þessi er nú i safni Vídalins í Þjóðminjasafninu. Hun
var um sinn i eign þeirra Vídalínshjóna, og gerð líking af henni.
sem er á Bessastöðum. Þaðan fékk J. Vídalín öskjuna á dögum
Jens prófasts í Görðum, og kom út af því kæra til stjórnarráðs
og biskups. En kæran féll niður, með því, að Hallgrímur biskup
taldi séra Jens hafa fremur sóma en vansa út af afskiftum hans
af þvi máli. (Sjálfsagt fengið loforð um, að askjan kæmi til lands-
ins aftur. — Myndir af öskjunni og nákvæm lýsing er í Árbók
Fornl.fél. 1912, 48).