Kirkjuritið - 01.01.1952, Qupperneq 46

44
KIRKJURITIÐ
mjög gamalt. Ástæðan er ekki sízt sú, segja þeir, að í
handritinu er starfi æðsta prestsins lýst með þeim hætti,
sem ekki varð fyrr en tiltölulega seint.
Þá gat ræðumaður þakkarsálmanna. Hann gaf sýnis-
hom af þeim:
Ég þakka þér, herra, að þú hefir varðveitt mig.
Þér á ég hvert fótmál að þakka.
Þú ert hjá mér í kærleika þinum.
Övinir mínir féllu sjálfir í snöruna, sem þeir höfðu búið mér.
Sálmamir eru mjög í stíl hinna eldri sálma, sem finnast
í G.t. — Þó virðist koma fram í þeim meiri forlagatrú en
í G. t., meira „allt er frá Guði“. — Sálmarnir sýnast í því
tilliti líkjast Damaskusritinu. Hefir sambandið á milli verið
rannsakað. Kemur í ljós, að auk skyldleika í efnismeðferð
er skyldleiki í orðavali, hafa þegar fundizt tvö orð, sem
ekki finnast annars staðar en í Damaskusritinu og fyrr-
nefndum þakkarsálmum.
Innihald sértrúartextanna er næsta athyglisvert, hélt
fyrirlesarinn áfram. — Ritskýringamar yfir Habakúk
sýna, að sú tegund bókmennta er miklu eldri en áður
hefir verið ætlað. — Ritskýringarnar bera það með sér,
að rit Habakúks hefir notið mikils álits.
Þá sneri fyrirlesarinn sér að fyrri flokknum: Handrit-
um Gamla Testamentisins.
Athygli fræðimanna hefir að sjálfsögðu einkum beinzt
að Jesaja-handritinu. Það er hið eina af ritum G. t., sem
fundizt hefir í heilu lagi. — Sérstaklega bíða menn þess
með óþreyju að vita, hvemig nýi textinn kemur heim við
texta Massoringa, erfðatextann hebreska. — Það, sem
vitað er á þessu stigi málsins, virðist benda til, að ekki sé
um mikið misræmi að ræða. — Það, sem á milli ber, má
í sumum tilfellum skýra þannig, að afritarinn hefir heyrt
eða skrifað skakkt. Þá má sjá dæmi um tvíritun og úr-
fellingar. — Jes. 40. 7—8 versin líkjast í byrjuninni hvert