Kirkjuritið - 01.01.1952, Qupperneq 47

BRÉF FRÁ SÉRA GUÐM. SVEINSSYNI 45
öðru. Annað er fellt niður. Á einum stað, þar sem Mass-
oringa-textinn miðar við tíma og hefir á undan og á eftir,
miðar nýi textinn við rúmið og hefir fyrir framan og
bak við.
Misræmið í efni og efnismeðferð er á þessu stigi máls-
ins ekki aðalumræðuefnið, heldur einstakar orðmyndir,
sem nýju textamir virðast geyma eldri og upprunalegri
en Massoringatextinn.
Samverjarnir hafa einnig varðveitt þessar orðmyndir í
texta sínum yfir Mósebækurnar. Nýju textamir sýna, að
þessar orðmyndir hafa varðveizt lengur í hebreskunni en
ætlað hefir verið.
Það sem eftir var fyrirlestrarins varð eins konar reikn-
ingsskil við fræðimanninn Kahle, og skoðun hans á texta
Massoringanna. Skoðun Kahle rakti ræðumaður í stuttu
máli þannig: Eftir að Gyðingar höfðu lagt hebreskuna
niður sem talmál, komst allt á reik og ringulreið fyrir
þeim um lestur og rithátt hebreskunnar. Málið var dautt
og málkennd þeirra fyrir því úr sögunni. — Er Arabar
höfðu lagt undir sig lönd þau, er Gyðingar einkum byggðu,
kynntust Gyðingamir Kóraninum og því, hversu Arab-
amir höfðu reist helgiriti sínu fastar skorður. Þar mátti
engu orði skeika. — Gyðingar komu fljótt auga á, hví-
líkur styrkur þetta var í trúarlífinu. Hjá þeim vaknar
áhugi fyrir að færa helgirit sín í sams konar skorður. —
Þannig koma Massoringarnir fram. — Það eina, sem Mass-
oringar hafa við að styðjast, er, þó merkilegt megi virð-
ast, Kóraninn. Þangað sóttu þeir fyrirmyndina að þessu
starfi og þangað sækja þeir ýmsar orðmyndir, sem senni-
legt er, að Gyðingar aldrei hafi notað, þótt þær kunni að
finnast sem leifar í frum-semitiskum málum. — Hebreskan
á texta Massoringanna er því færð í stílinn, til gerð, og
enginn veit, hversu upphaflega hefir verið lesið.
Skoðun dr. Edelmanns er allt önnur. Hann er þó sam-
mála Kahle í því, að Arabarnir hafi mest stuðlað að því
að Massoringamir komu fram og leshætti textans var sleg-