Kirkjuritið - 01.01.1957, Blaðsíða 13

KOMI RÍKI ÞITT
7
Svo kenndi Kristur og gekk sjálfur á undan, að vér skyldum
feta i fótspor hans.
Komi ríki þitt.
Já, einnig til hinnar íslenzku þjóðar og til vor hvers um sig,
þín og mín.
Þegar þjóðin öðlaðist aftur fullveldi sitt 1. sunnudag í jóla-
föstu 1918, þá hljómaði til hennar frá kirkjum landsins boðskap-
urmn um komu Guðs ríkis, guðspjallið um innreið Jesú Krists:
Sjá, konungur þinn kemur til þín. Þetta er orðið af hæðum til
vor. Hið sama boðar fáni vor: Himininn, hreinleikann, kær-
leikann — allt und krossins rún. Og þjóðsöngur vor er bæn til
Guðs vors lands um þjóðarþroskann á braut ríkis hans.
Starfið er margt og mörg sjónarmiðin. Vér sjáum í blöðum
voruni lýsinguna á þjóðarhögunum á ýmsum sviðum, og reynt
er að skyggnast fram í tímann og sjá, hvað gjöra skuli. Og lífs-
skoðanirnar verða ærið sundurleitar.
Til er æfintýri um það, að dýr og menn hafj safnazt saman
fil þess að ræða um það, hvað lífið væri.
Þrösturinn hóf flug grein af grein og söng: Lífið er fögnuður.
Moldvarpan umlaði niðri í duftinu: Lífið er barátta í myrkr-
inu.
Æskumenn með skólabækur í höndum sögðu: Lífið er nám.
Heimsspekingur mælti: Lífið er leyndardómur.
Síðast tók til máls kristinn maður: Lífið er mér Kristur.
Eg heyrði nýlega aldraðan mann segja hið sama. Þessi reynsla
var ávöxtur lífs hans.
Teljum ekki að því, þótt skoðanir vor íslendinga séu skiptar
um margt, og ekki heldur, þótt hver og einn haldi með rökum
fast á sínu máli — aðeins að vér eigum djúpan skilning á því,
sem eitt er nauðsynlegt: Að trúa á Krist og leitast við að breyta
eftir boðum hans.
Það á að vera þjóðararfurinn kynslóð af kynslóð.
Þetta er í senn svo undursamlega einfalt og óendanlega
hátt.
Þegar þyrstur kemur að tærri, svalandi lind, hvað liggur ])á
annað fyrir en að teyga vatnið?