Kirkjuritið - 01.01.1957, Blaðsíða 18

12
KIRKJURITIÐ
Forstjóri íslenzkra samvinnufélaga skrifar í starfsmannablað
sitt: „Dagarnir hafa verið að styttast og næturnar að lengjast.
En svo koma blessuð jólin, — jólaljósin lýsa og skammdegis-
skuggarnir hverfa. Klukknahljómur, jólasálmar og birta helg-
innar boða okkur fagnaðarhátíð kristinna manna um víða ver-
öld. Við hlustum á jólaguðspjöllin um fæðingu Jesú. Gleði,
fögnuður og friður fyllir hugi okkar. Birta jólanna lýsir á heim-
ilinum, og það verður bjart í borg og bæ, enda þótt myrkur sé
úti“. Þetta lýsir gleðiblæ alls almennings, hugsa ég.
Bók Brynjólfs Bjarnasonar, formanns Sameiningarflokks al-
þýðu Sósialistaflokksins, „Gátan mikla“, sýnir, hversu það er
manninum eiginlegt að leita hinztu raka og finna sálu sinni
hvíld. Hún er líka nokkur jólaboðskapur. Ljós vottur þess, að
hvorki eru tæknivísindin né heimsspekin fær urn að svala þorsta
eftir svörum við spurningunum um siðgæðisgrundvöllinn né
framhald lífsins. Opinberunin á fullan rétt á sér. Og Krists er
full þörf. En að sjálfsögðu er það einskært fagnaðarefni, ef fyllri
þekking og öruggari vissa um einiiver sannindi fæst á einhverju
sviði og með hvaða hætti sem er. Og meðan þekking vor er enn
í slíkum molum, sem raun ber vitni, fer oss öllum bezt lítil-
læti og hógværð í dómum um flestan sannleika.
Þannig bendir surnt til nýrra tíða í kristnilífi þjóðarinnar.
Kiikjan í Póllandi
leyst úr íjötium.
Það eru stórmerk tíðindi, sem hingað hafa borizt, að nýja
stjórnin í Póllandi hafi heimilað kirkjunni að taka á ný upp
kristindómskennslu í skólum landsins, æðri sem lægri. Gegn
þessu heitir kirkjan að styðja stefnu stjórnarinnar í efnahags-
málum og öðru því, er samræmist kristnum anda. Menn verða
að muna, að þarna átti að slökkva glæður kristninnar og kveða
niður trúarbrögðin. \rar hvorki talið seinunnið né vandasamt
fremur en forðum á dögum frönsku stjórnarbyltingarinnar. En