Kirkjuritið - 01.01.1957, Blaðsíða 39

í KANTAEABORG
33
eru svo dimm, að fegurð þeirra nýtur sín tæplega og stærð
þeirra dylst, þegar inn er komið. Þessu er ekki svo varið um
dómkirkjuna í Kantaraborg. Hún er björt og samsvarar því ó-
ven)u vel innra þeirri gnæfandi tign, sem hún ber í vtri svip.
Dómkirkjan í Kantaraborg er krosskirkja. Mikill og virðulegur
framtum, en aðalturn uppi yfir miðju, þar sem aðalskip, kór og
uliðarstúkur koma saman. Kórinn er nálega eins langur og aðal-
skipið. í kirkjunni eru margar kapellur, sem hver um sig má
heita stór kirkja, ein sú fegursta þeirra er einmitt í kjallara-
bvelfingu kirkjunnar undir kór.
Margar minningar á enska þjóðin tengdar við Kantaraborg-
'Ukirkju, og fjöldi þjóðhöfðingja hennar og annarra stórmenna
ei grafinn í kirkjunni. Eru legstaðir þessir prýddir alls konar
uiinnismerkjum úr marmara og málmi, sem sum hver eru hin
'uestu listaverk. Einna fegurst þeirra allra er líkneskjan á kistu
Ja varðar, sem var elzti sonur Játvarðar III. Englandskonungs.
ann var kallaður svarti prinsinn vegna þess, að hann bar jafn-
an svört herklæði, var hetja og afarmenni og vann sinn frægasta
sigui í sögu Englands í orrustunni við Poitiers árið 1356. Ofan
a loki mikillar og fagurrar marmarakistu hvílir líkneskja hans
Ul bionzi í fullum herklæðum, svo snilldarvel gerð, að enn þann
,f a§ 1 ^ag er hún undrunar og aðdáunarefni listfræðinga. Manni
^emur það oft í hug á stað eins og í dómkirkjunni í Kantara-
r)rg’ a® kunnátta og snilli séu ekki uppgötvun og einkaeign
“ ' aklarinnar, þó að einatt virðist menn gera sér það í hugar-
Einn minnilegasti og váveiflegasti atburður, sem gerzt hefir í
antaraborgarkirkju, var morð erkibiskupsins Tómasar Becket
aiið 1170. Tómas Becket fæddist í London árið 1118. Hann varð
ungur trúnaðarritari Theóbalds erkibiskups í Kantaraborg, enda
a íagð annarra manna að gáfum og lærdómi. Henrik II. Eng-
andskonungur gerði hann að ríkiskanslara árið 1155 aðeins 37
ara a® akb'i, sem þá var nálega óheyrður frami, og sjö árum
S1 ai, 1162, varð hann erkibiskup í Kantaraborg. Hann lét þeg-
ar af kanslaraembættinu, er hann varð erkibiskup, en brátt fór
svo, að ufar risu með honum og konungi og mest af þeim sök-
3