Kirkjuritið - 01.01.1957, Síða 22

16
KIRKJURITIÐ
FOOITUGIR
Séra Óskar J. Þorláksson
dómkirkjuprestur
F. 5. nóvember 1906.
Séra Jón Þorvarðsson
prestur í Háteigsprestakalli
F. 10. nóvember 1906.
Þrír sálmar
Nú grænka íölar grundir,
nú gróðri skrýðist hlíð,
aí kappi allt býst undir
þá unaðsþrungnu tíð.
Það verður íegins íundur,
er flýgur vor um sjá,
og stórfellt er það undur,
að allt rís dauða trá.
Sem höll á háum tindi
rís hús Guðs bjart og frítt
við söng og sumaryndi
og sólargulli prýtt.
Guðs orða ljómi lýsir,
sá ljómi aldrei dvín.
Það hús, sem andann hýsir,
í helgibirtu skín.
En stundum kuldi streymdi
um stafn og kirkjuþil.
Þá var sem Guð oss gleymdi
og gæfi' ei Ijós og yl.
Þá heyrðist orð Guðs eigi,
og allt varð dauft og hljótt.
Jafnvel á Drottins degi
varð dauðkyrrt sem á nótt.