Kirkjuritið - 01.10.1957, Blaðsíða 16

PTjSTWR
v_________)
Þöiínumst véi síðui
Guðs á sumiin?
Óvenjulega margar kirkjur hafa verið vígðar á þessu sumri
hérlendis. Það og fleira ber gleðilegan vott þeirrar almennu
trúhneigðar, sem leynist í brjóstum manna yfirleitt, og þess
skilnings, að kristindómurinn muni lifa í landinu, enda beri
nauðsyn til þess.
Hinu er ekki unnt að loka augunum fyrir, að almennri kirkju-
sókn virðist hraka hérlendis með hverju sumri, bæði í bæjun-
um og strjálbýlinu. í því sambandi flýgur manni ósjálfrátt í
hug sagan af Molbúanum, sem taldi engan vanda að komast
af án sólarinnar, ef tunglið héldist. Það væri hvort sem er
alltaf nógu bjart á daginn.
Áður fyrri átti fólk miklu hægara með að fara til kirkju á
sumrin en veturna, bæði sakir færðar og veðurfars. Þá voru
líka ýmsar sumarmessurnar fjölsóttastar, enda gerðu margir sér
til gamans að sækja kirkjur í öðrum sveitum, bæði sakir ferða-
lagsins og til nýbreytni. Margt gamalt fólk á ljúfar minningar
um þessar kirkjuferðir. En í þá daga var slátturinn aftur á hinn
bóginn mesti og erfiðasti annatíminn og spillti það stundum
fyrir kirkjusókn.
Nú er þetta breytt sem annað. Nú er það undantekning, að
minnsta kosti í þéttbýlinu, að veður eða færi hindri menn að
sækja kirkju á hvaða tíma árs sem er, ef þeir girnast það. Og
flestir eiga hvað heimangengast til þess, sem annars, að sumr-
inu. Mér virðist einkum eitt vera komið til, sem mest spilb
kirkjusókn á sumrin. Sú skoðun einkum yngra fólksins, að
helgunum sé þá í raun og veru glatað, ef ekki sé unnt að