Kirkjuritið - 01.12.1957, Blaðsíða 17

MAGNÚS JÓNSSON SJÖTUGUR
447
að það skipti nokkru máli, hvort þetta er Jón eða Sigurður,
Guðrún eða Helga. Ég var auk þess ungur, þegar ég var prest-
ur, og fann vel, að ég hafði ekkert að gefa rosknu og ráðsettu
fólki, nema þá guðfræðilærdóminn, sem það virtist hafa lítið
með að gera í þeim vandamálum mannlegs lífs, sem að steðjuðu.
Mér féll prestsstarfið betur hér heima en vestra, þrátt fyrir
hinn mikla kirkjumálaáhuga þar. Ef til vill hefir það með
fram stafað af því, að ég var þá á mjög hröðu þroskaskeiði,
þó að ég væri kominn hátt á þrítugsaldur. Mér fannst ég eigin-
lega vera að verða fullorðinn um þrítugt. Þá fékk ég t. d. fyrst
mína mótuðu rithönd. En messumar í ísafjarðarkirkju, með
hvert sæti skipað og hvem á sínum stað að heita mátti, hvemig
sem viðraði og á hverju sem gekk, og stóra og góða söngflokk-
inn hans Jónasar Tómassonar, borinn upp af áhuga hans —
þessar messur eru eins og ljós, sem lýsa mér enn í ellinni og
ylja inn að hjartarótum. Það er ekki nema einn til, sem gefur
manni slíkar gjafir, alveg óverðskuldað.
Var )bér guðfræðikennslan geðfelld?
Guðfræðikennslan var það starf, sem ég gat fremst kosið allra
starfa, og sannast að segja held ég, að það starf hafi verið í
undirvitund minni, þegar ég ákvað að lesa guðfræði. Þarna
var ég kominn á mína hillu að flestu leyti, í fámennum hóp
indælla manna, svo fámennum, að jafnvel ég gat þekkt þá sund-
ur og vel það.
En einnig hér kom fram ómannblendni mín og afskiptaleysi,
«r olli því, að ég kynntist þessum stúdentum lítið utan tím-
anna. í því sem fleiru var ég mikill eftirbátur samkennara
nainna. Ég fór eftir reglunni: Það, sem þér viljið, að aðrir geri
yður, það skuluð þér og þeim gera, þó að ég sé engan veg-
mn mjög hrifinn af þeirri reglu. Á mínum stúdentsárum hefði
ég aldrei þolað kennurum mínum nein afskipti af öðru en
kennslunni, enda var ekki mikil hætta á þeim afskiptum. Ég
vissi lítið um hagi þessara stúdenta eða skoðanir þeirra. Einn
ágætur Framsóknarmaður, samþingismaður minn, sagði eitt
sinn við mig í stríðnistón: „Veiztu, að meiri hlutinn í guðfræði-