Kirkjuritið - 01.12.1957, Blaðsíða 28

458
KIRKJURITIÐ
aldrei hina sterku til þess að yfirgefa kirkju þeirra. Þegar
slíkar hættur eru á ferð, þá er það nauðsynlegt, að hinn kristi-
legi kærleiki taka á öllu, sem hann á til af þolgæði, hyggindum
og árvekni.
Eining í trú og eining í kærleika eiga saman. Kærleikurinn
einn er þó ei einhlít undirstaða undir einingu kirkjunnar. En
hann megnar að horfa út fyrir mörk kirkjunnar og starfa þar.
Hjálp kirkjunnar til bágstaddra um víða veröld sýnir það, m.
a. hjálp lútersku kirkjunnar. Þar er kærleikur að verki fyrir
Krists sakir, sönn þrá til þess að hjálpa bræðrum. Má vera,
að kirkjudeildir, sem greinir á í játningum, nálgist svo hverj-
ar aðrar í þessu kærleiksstarfi, að það virðist sem spor í átt-
ina til einingar í trú. Vér megnum hvorki að fullyrða það né
neita því. Það, sem mestu skiptir fyrir oss, er að vér treystum
því, að drottinn vor leggi blessun sína yfir þetta starf og að
undir vemd hans megi litla jurtin vaxa og fyllri eining trúar-
innar gróa. Skyldu ekki vera nú þeir tímar, að drottni þókn-
ist að leiða fylgjendur sína hærra með því að kenna þeim
kærleika í skóla sameiginlegra þjáninga. Barátta kirkjunnar í
Þýzkalandi, fangelsin og fangabúðimar á stríðsárunum og eft-
ir þau um heim allan mun ef til vill í augum komandi kynslóða
verða vörður við veginn til einingar. Þrengingar kirkjunnar hér
og þar á vorum dögum kunna að leiða kirkjudeildirnar nær og
nær hverja annarri, er þær bera krossinn, sem vér eigum öll
að bera, og þola saman þrautir af bróðurkærleika.
Hugleiðingum vomm og umræðum um einingu kirkjunnar
má ekki linna, er vér höldum heim af þessu þingi. Guð vakir
í sérhverjum söfnuði yfir lýð sínum. Þar verður kirkjan að
sýna, hvort hún sé fús til að hlýðnast kalli Guðs og keppa að
einingu.
Sambúð kristinna safnaða af ýmsum kirkjudeildum á sama
svæði kann að verða talin prófraun á það, hvemig verði lifað
eftir orðum vorum hér. Einkum mun þetta á sannast þar, sem
klofning kirkjunnar hefir orðið heiðingjum hneykslunarefni og
stofnað kristniboðinu í voða.
Það er engin tilviljun, að eining kirkjunnar og útbreiðsla