Kirkjuritið - 01.06.1958, Qupperneq 6

244
KIRKJURITIÐ
að samgöngurnar eru gagnólíkar. En að öðru leyti hafa örðug-
leikar þeirra til áhrifa farið vaxandi. Fólkinu hefir víða fækk-
að stórkostlega, og það þýðir minni líkur fyrir kirkjusókn og
safnaðarstarfsemi. Hinar mörgu útvarpsmessur trufla kirkju-
lífið til muna og verka lamandi fyrir áhrif og leiðtogavald
sóknarprestanna. Þó hygg ég, að mestri breytingu hafi það
valdið í þessum efnum, að uppfræðsla barna og unglinga er
miklu minna í höndum prestanna en áður var. Verkar það
áreiðanlega til skerðingar á þeirra leiðtogastarfi.
Viltu segja hér einhver ályktarorft?
Lifsskoðun allra manna byggist á því, hverju þeir trúa og
hverju þeir trúa ekki. Á öllum öldum hefir sýnt sig, að trúar-
brögðin hafa meiri áhrif á mannfélagið en annað. Við, sem
fylgjum kenningum kristinnar trúar með vissu um framhalds-
líf mannssálarinnar, höfum það í huga, að góð verk og vond
hafi sínar afleiðingar þegar fram líða stundir, annað hvort
hér í tímanum, eða hinum megin grafar. Slík trú er mann-
bætandi og því fremur sem hún er meira vakandi.
Að trúa engu um æðra vald og framhaldslíf leiðir til
ábj’rgðarleysis á öllum sviðum lífsins. Ef hægt er að komast
fram hjá landslögum með hrekkjabrögðum, þá telja slíkir
menn öllu óhætt. Séu þeir uppaldir í lcristilegu þjóðfélagi, eru
þeir verri en kynslóðir fornaldarinnar, sem heiðingjar voru
taldir. Flestir þeirra trúðu á einhvern æðri mátt, sem hefði
gæfu og ógæfu mannanna á valdi sínu.
Annars sýnir sagan, að margir vantrúarmenn og trúleys-
ingjar skipta um skoðun við aukinn þroska og reynslu langrar
ævi, og er það ein góð sönnun um gildi og mátt réttrar trúar.
Hið mikla ábyrgðarleysi, sem nú á tímum er kunnugt meðal
íslenzku þjóðarinnar, gefur trúrækni hennar ekki góðan vitn-
isburð. Ber þar vafalaust margt til. Er ég hræddur um, að
misheppnuð og ófullnægjandi framkvæmd okkar skólamála
eigi þar drýgri sök en flesta grunar.
Það er víst, að eitthvað meira en lítið er að á þessu sviði,
og er það þýðingarmikið rannsóknarefni fyrir starfsmenn