Kirkjuritið - 01.06.1958, Blaðsíða 31

KIRKJURITIÐ
269
reikningsskilunum, og þá verður hin ranga lífsstefna gjald-
þrota. Sagan sýnir, að ríki hafa safnað auði og gjörzt voldug,
en hnignunin hefir siglt í kjölfarið og afleiðing hennar hefir
orðið upplausn og ósigrar. Eitthvert stórfelldasta og átakan-
legasta dæmið um gjaldþrot rangrar lífsstefnu er síðasta styrj-
öld.
Sem betur fer, hafa þjóðirnar áttað sig aftur, og það oft áður
en komið var út i beinan voða. Það hefir þá verið um þær
eins og mann, sem fer út af réttri leið, út á skakka götu, og
tekur ekki eftir því, fyrr en hann hefir gengið um stund. Þá
áttar hann sig, sér að hann er á rangri braut, veit um stefn-
una og kemst aftur á rétta veginn. Líf og hagur þjóðanna hefir
gengið í öldum, og sem betur fer hafa þjóðirnar komizt upp
úr öldudölunum. Það hafa komið fram nýir menn með nýjan
siðgæðiskraft og siðgæðisboðskap, boðberar nýrrar stefnu, göf-
ugrar og heillavænlegrar, sem þó að vísu er ekki ný í eðli sínu.
Þeim hefir tekizt að hafa áhrif, valda vakningu og straum-
hvörfum með tímanum, þeir og lærisveinar og fylgjendur
þeirra. Guð hefir sent heiminum og einstökum þjóðum spá-
menn og andlega leiðtoga.
Ekki verður betur séð en að hnignunartímabil hafi staðið
og standi enn víða yfir í heiminum, og vér verðum þess varir
með vorri þjóð. Það eni ekki eingöngu prestar, uppalendur og
gamlir nöldurseggir, sem láta þetta í ljósi, heldur hafa marg-
ir alvarlega hugsandi menn úr öllum stéttum bent á og rætt
ýms sjúkdóms- og hnignunarmerki í þjóðfélaginu, og má þar
til nefna hið mikla vandamál, vandræðabörnin. Þessi skoðun
er of almenn til þess að hún verði talin gamalla manna nöld-
ur, og hún beinist ekki aðeins, og jafnvel ekki fyrst og fremst
að æskunni, heldur að þjóðlífinu almennt. Það er bent á frá-
hvarf frá kristindóminum og kirkjunni, lausung í lifnaðar-
háttum, óáreiðanleik í viðskiptum, lausung í hjúskap, fram-
boð á lélegum og óhollum skemmtunum og ásókn í þær, svo
sem lélegar og siðspillandi kvikmyndir og óhollar bækur, sem
mikið er gefið út af og mikið keyptar. Hér þarf ekki lengur
upp að telja, því að þetta er allt vitað og viðurkennt. Hið eina,