Kirkjuritið - 01.06.1958, Síða 9

KIRKJURITIÐ
247
ur hans höfðu troðið. Og hvert, sem litið var, blasti við sjónum ferill hans,
sögusviðið um líf hans, hins augljósasta og dularfyllsta af ölluin þeim,
sem gengið hafa fótum um þessa jörð.
II.
Ég kom til Kapernaum frá Nazaret, og leið mín lá um Kana, norður
þaðan til Tiberias á sunnanverðri vesturströnd Galileuvatns og norður
Rieð vatninu vestanverðu til Kapernaum. Ég er mjög þakklátur fyrir, að
Rtig bar einmitt þannig að. Það opnaði mér nýjan skilning á Guðspjöll-
unum, sem ég er hræddur um að ég hefði aldrei öðlazt, þótt ég hefði lesið
þau ennþá einu sinni heima á skrifstofu minni, jafnvel ekki, ef ég hefði
komið norðan að.
Nazaret stendur utan í og uppi á háum ási, og með sérkennilegum
hætti er þessi ás merkilegur skilveggur. Það er ekki nóg með það, að hann
skipti Landinu helga í tvennt landfræðilega og sögulega. Hann er skil-
veggur milli Gamla og Nýja testamentisins, reistur þarna af skapandi
hendi Guðs til þess að þjóna þessu hlutverki. Og þarna elst Jesús upp. Til
suðurs liggur sviðið, þar sem saga feðranna lifir, þar sem sáttmálinn var
gerður og boðskapur spámannanna hljómaði. Til norðurs annað svið fjöl-
breytilegra og margbrotnara, svið þjóðablöndunarinnar, málablöndunar-
innar, hinnar sístreymandi umferðar, hins lifandi róts á högum og hug-
um mannanna — hans eigið starfssvið.
Það var ógleymanleg stund að nema staðar á þessum fjallahálsi. Fram-
undan breiðist hin mikla Esdralonslétta, unz blánandi hálsar Samaríu taka
við. Yfir henni tindrar skært ljós sólarinnar, en þrátt fyrir undursamlega
kyrrð þessa haustdags, er eins og í fjöllunum umhverfis þessa sléttu duni
ennþá gnýrinn af þúsund ára gömlu vopnabraki og bergmál af gjallandi
herópum. Yfir þessa sléttu hafa Egyptalandsmenn, Assyringar og Babý-
loniumenn geisað í hervögnum sínum. Við rætur Tabors, sem ris þarna i
austri, hafði Barak brotið niður her Kanaanita og hrakið Sísera með niu
hundruð hervagna niður í Kísonlæk. Af þessari frjósömu sléttu hrakti
Gideon Midianíta með sverði sinu. Austur yfir ásana á hægri hönd mér
reikaði Sál hugsjúkur í myrkri næturinnar til þess að leita sér frétta hjá
spákonunni í Endor, og næsta dag einmitt þarna, sem Gilbóafjall ber við
himinrönd, sá hann her sinum tvístrað og syni sina fallna og lét fallast
á sverð sitt. Ég sé í huganum, hvernig æðandi hraðboði þeysir yfir slétt-
una á fund Daviðs. örlagastund hins herkæna ljóðsnillings með hörpuna
er runnin upp.
Og þarna suður á milli hinna brúnu ása Samaríu ólst hann upp, spá-