Kirkjuritið - 01.02.1959, Qupperneq 7

KIRKJURITIÐ
53
síðar komu Kvöldræður í Kennaraskólanum eftir séra
Magnús Helgason, þá bókin Guðsríki eftir séra Björn Jóns-
son, prest í Winnipeg — þá Messusöngvar og Kirkjusaga
eftir Valdimar Snævarr. Nokkru síðar bókin Hálogaland
eftir Berggrav biskup. Þá Nýjar hugvekjur — Barnasálma-
bók — ennfremur Kennslubók í kristnum fræðum eftir
séra Árelíus Níelsson. Loks er að geta Minningarritsins
um aldarafmæli prestaskólans 1947 eftir þá séra Benjamín
Kristjánsson og séra Björn Magnússon prófessor, sem sam-
ið var og útg. fyrir forgöngu Prestafélags Islands, hið
merkasta rit.
Ég hefi hér fjölyrt nokkuð um útgáfústarf Prestafélags-
ins, bæði af því, að það hefir ávallt verið veigamikill þátt-
ur í starfi félagsins og einnig sá, sem sérstaklega snertir
kirkjufólkið í landinu almennt.
Vík ég þá næst að afskiptum félagsins af kirkjulegri
iöggjöf. Sá merkisatburður varð árið 1929, að kirkjumála-
ráðherra skipaði milliþinganefnd í kirkjumálum. Var henni
sett efnismikið erindisbréf. Vann nefndin hið ágætasta
starf, formaður hennar var séra Þorsteinn Briem. Höfðu
þeir, sem nefndina skipuðu, samráð bæði við Synodus og
Prestafélag Islands, sem neytti aðstöðu sinnar eftir mætti
til þess að fá samþykkt á þingi hin merku frumvörp nefnd-
arinnar. Árið 1931 var merkisár, að því er snerti kirkju-
lega löggjöf, því að þá voru samþykkt 5 lagafrumvörp
um kirkjumál, sem kirkjumálanefnd hafði samið og undir-
búið — öll hin gagnlegustu. Þó sérstaklega lögin um
kirkjuráð hinnar íslenzku þjóðkirkju og lög um hýsing
Prestssetra.
En eins og prestastéttin fagnaði kirkjulöggjöfinni 1931,
eins vakti það óánægju hennar og f jölda annarra, er fregn-
Ir bárust nokkru síðar og eftir að kirkjumálanefndin hafði
lokið starfi um nýtt frumvarp, sem gerði ráð fyrir stór-
felldum samsteypum prestakalla og fækkun presta. Ég
sé af fundargjörðabókum Prestafélagsins, að stjórn þess
hefir ýmislegt gert til að leitast við að koma í veg fyrir