Kirkjuritið - 01.07.1959, Side 9

KIRKJURITIÐ
295
að skrifa, tala, syngja um háleitar hugsjónir og hylla þær. Það
er útlátalaust að láta sig dreyma um fullkominn heim, hylla í
huganum það vald, er stýri málum manna og þjóða til rétt-
lætis, farsældar, friðar. Það er auðgert að fordæma kúgun,
ásælni, rangsleitni. Það er sjálfsagt að óska þess í orði kveðnu,
að heimurinn batni, böl hans þverri, valdhafar stórvelda og
smávelda sjái að sér, mennimir verði réttsýnni, hamingju-
samari, betri. En hvað verður, þegar hugsjónirnar vilja öðl-
ast ráðningu í lífi vor sjálfra, gera tilkall til vor sjálfra, skír-
skota til vor persónulega um lífernisbreytingu, hollustu, þjón-
ustu? Hvað verður, þegar hinn hógværi vinur mannsins, kon-
ungur Guðríkis, snýr sér að mér og þér og segir: Tíminn er
fullnaður, Guðs ríki er í nánd þinni, takið sinnaskiptum, trú
þú, lút þú gleðiboðskapnum?
Ég var að lesa bók eftir einn mesta vitmann þessarar aldar,
kunnan heimspeking. Hún heitir: Atómsprengjan og framtíð
mannkyns. Þar er rætt af opinskáu raunsæi um þann mögu-
leika, sem heitir mannkynssjálfsmorð. Og höf. segir: Þessum
möguleika verður ekki afstýrt, eins og allt horfir, nema með
gagngerri breytingu í hugsun, róttækum sinnaskiptum. Hver,
sem lætur sér ekki skiljast það, skilur ekki, hvaða voði er á
ferðum. „Án afturhvarfs, sinnaskipta, er líf mannkyns glatað.
Ef maðurinn vill lifa áfram, verður hann að breytast.“ Hvar
getur þessi bylting byrjað? Hvar sem er, hjá mér, hjá þér.
En vonin um hana er fyrst og fremst bundin við kristna kirkju,
hún er bundin við það, að þar sé, þótt svo væri aðeins hjá ör-
litlum minnihluta, að finna það afl, þann fórnarmátt, þá höndl-
an hins eilífa, þann kraft krossins og upprisunnar, sem svo oft
hefir hrundið fram leysingum og öflugum gróanda í sögu kristn-
innar.
íslenzkir prestar hafa verið á fundi. Þeir hafa rætt verkefni
sín nokkur og rætt þau af alvöru og áhuga. Þeim er ljóst, að
það standa yfir aldahvörf. Og þeir vita, að allt, sem ljósaskipti
þessara tímamóta búa yfir af vonum og draumum og fyrir-
heitum, f ugg og kvíða og tvísýnu, er bundið örlögum þess
málefnis, sem þeir hafa helgað líf sitt.
Kirkjan er rödd konungs þíns, íslenzka þjóð, og hann, holl-
usta þín við hann, er ráðning allra helgra og sannra drauma
þinna.