Kirkjuritið - 01.07.1959, Blaðsíða 17

Ávarp Ásmundar Guðmundssonar biskups
við setningu Prestastefnu íslands 1959.
Velkomnir, vinir og bræður, til þessarar prestastefnu, sem
er hin sjötta og síðasta undir minni stjórn. Vil ég þakka yður
ljúfa samvinnu og góðan hug, sem hefir gjört mér biskups-
starfið unaðslegt og látið árin líða létt í friði og ró. Ég vil
neyta þessa tækifæris, er ég hefi yður svo marga samansafn-
aða hér, til þess að þakka yður fagra gjöf á sjötugsafmæli
mínu og þá ekki síður ástúðina og traustið, sem fólst í óskum
mest allrar prestastéttarinnar, að ég héldi áfram biskupsstörf-
um um sinn, einnig eftir sjötugsaldur.
Það er ekki mitt að meta, hvernig mér hefir farnazt biskups-
starfið þessi 5—6 ár. En fyrst og síðast hlýt ég að segja: Drott-
inn er sá, sem dæmir mig. Og við þeim dómi á ég þetta eina
svar: „Guð, vertu mér syndugum líknsamur". Ég hefði viljað
vinna miklu meira og taka starfið fastari tökum. Málum er
ólokið, sem ég ætlaði að inna af höndum. Eina afsökun mín
er sú, hve starfstími minn á biskupsstóli var stuttur.
Vil ég óska eftirmanni mínum þess, að honum megi auðnast
að leysa vandamálin vel og giftusamlega og framganga í sann-
leika og krafti náðar Guðs. Vér bjóðum hinn nývígða biskup
velkominn og biðjum þess, að störf hans megi verða sem far-
sælust og blessunarríkust fyrir kirkju vora og að gæfa og
blessun Guðs megi jafnan fylgja sjálfum honum og ástvinum
hans. Vér heilsum honum með bæn til Guðs fyrir honum og
rísum úr sætum.
Ekkert er oss nauðsynlegra en það að skilja köllun kirkj-
unnar í dag, á þessum miklu örlagatímum vorrar jarðar, er
niannkynið stendur á mótum helvegar og vegarins til lífsins.
Það berst kall um löndin til allra kirkjunnar manna: Sameinizt.
Stefna Lúterska heimssambandsins vottar þetta skýrt, og for-
seti þess, er nú sækir oss heim. Ég hefi áður getið þess, að í