Kirkjuritið - 01.07.1959, Qupperneq 19

KIRKJURITIÐ
305
rek vort. Vér lofum hann og þökkum honum fyrir máttarverk
Heilags Anda hans, sem hefir fylkt oss þéttar saman og lát-
ið oss komast að raun um, að þrátt fyrir allt, sem skilur, erum
vér eitt í Jesú Kristi.“ Þessi eining er ávöxtur Heilags Anda.
Alkirkjuráðið hefir nú sent þjóðkirkju íslands eins og öðrum
kirkjufélögum sínum Hvítasunnuboðskap sinn. Þar segir: „Heil-
agur Andi er andi einingar, sem starfar sífellt að því að eyða
sundrungu, eyða myrkvun sannleikans undursamlega um einn
líkama Krists, sannleikans, er safnar öllum skírðum saman í
eina fjölskyldu Guðs. Heilagur Andi er andi endurnýjunar."
Hversu mikið höfum vér af þessu að læra?
Vér megum ekki fella á oss neina bókstafsfjötra, heldur skul-
um vér leita inn á braut andans —• hins Heilaga Anda, sem
kennir oss í djúpum hjartans, hvað sé satt og rétt. Hann á að
hafa úrskurðarvaldið um líf vort og starf, vera Ijós samvizku
vorrar, því að hann er andi Jesú Krists. Sælir erum vér þess
að eiga fagnaðarerindi hans óskorað og ómyrkvað af manna-
setningum.
Að sjálfsögðu er mikill munur skoðana vorra í einstökum
atriðum og vér ólíkir um margt, því að fjölbreytni lífsins er
mikil að vilja skaparans, en ef vér höldum fast við Krist, kenn-
ing hans, líf, kærleiksfórn, upprisu, þá eigum vér innri einingu.
Eg hefi lært það um liðna æfi við náin kynni af mönnunum,
hve mikið gott og fagurt býr þeim í brjósti, ef það aðeins fær
að njóta sín. Því vil ég treysta, og því er að treysta — svo
íramarlega sem það kemst undir áhrifavald Jesú Krists.
Þannig á kirkja Krists á íslandi að byggjast upp innan frá.
Og það hefir hún gjört fyrir miskunn Guðs á liðnum öldum.
Víðsýni og frjálslyndi samfara einlægri sannleiksást hafa ein-
kennt hana. Gefi Guð, að svo megi haldast enn um ókomin
hr kynslóð af kynslóð.
En vér, sem unnum kirkju íslands og viljum starfa fyrir
hana, skulum hver um sig umfram allt leita leiðsagnar Krists
í hjörtunum og efla þannig og styrkja eining kirkjunnar þjóð
vorri til blessunar.
Það eitt er að þekkja sinn vitjunartíma og það, er til friðar
heyrir.
20