Kirkjuritið - 01.11.1961, Síða 30

412
KIRKJURITIÐ
um aukið arðrán, þar sem verðhækkun í Sovét-ríkjunum var
þýðingarniikið efnahagslegt framlag til uppbyggingar social-
ismans. Á sama hátt voru fátækraliverfi á Vesturlöndum
skoðuð sem sönnun fyrir lélegum lífskjörum vinnandi fólks
í auðvaldslöndunum, þar sem sams konar fyrirbæri í Moskvu
voru einungis leifar frá liðnum tíma.
Þessi dæmi um kommúnistiskan hugsanagang leiða alveg
að kjarna málsins og afhjúpa það sem máli skiptir fyrir hið
kommúnistiska uppeldiskerfi allt. Það gengur út frá því, að
flokkurinn einn þekki hinn hlutlæga sannleika á öllum svið-
um, og manninum sé bezt þjónað með því að leyfa lionum
einungis að kynnast sannleika flokksins. Það er um að gera
að hamra hina réttu trú inn í vitund fólksins, og alls ekkert
það er til, er þessari trú sé óviðkomandi. Það er heildarsýn,
sem hér er um að ræða og kommúnisminn birtist sem heims-
skoðun, er spannar alla hluti. Sannleikur er einfaldlega það,
sem er í samræmi við hagsmuni flokksins. Herbúnaður get-
ur verið nytsamlegur eða fráleitur, -— það fer eftir því hvort
það eru kommúnistisk samfélög, sem hann á að vernda, —
eða borgaraleg lönd.
Á kerfisbundinn og samræmdan hátt eru allir borgarar
kommúnistaríkjanna aldir upp með það fyrir augum, að þeir
í sérliverjum aðstæðum megi sjá alla hluti frá aðeins einni
hlið, — flokksins. Hin marxistisk-leninistiska siðfræði er ein-
faldlega „eina vísindalega siðgæðishugsjónin“ og öll önnur
sjónarmð eru af liinu illa.
Út frá þessum grundvallarforsendum verður að skoða til-
raunirnar í hinum ýmsu kommúnistaríkjum til að skapa „mót-
kirkjur“. Þar sem flokkurinn ávallt hefur rétt fyrir sér, er
það auðvitað fráleitt, frá kommúnistisku sjónarmiði, að í lireinu
socialistisku, stéttlausu samfélagi, séu öfl til staðar, er í viss-
um tilfellum setji spurningarmerki við óskeikulleikann. Og
kirkjan, sem byggir á mætti utan og ofan mannsins, er að sjálf-
sögðu í mesta máta óáreiðanlegur aðilji, sem í eðli sínu er af
liinu illa og auk þess alveg óþörf, þar sem bin hugsjónalega
efnishyggja gerir kröfu til þess að geta útskýrt alla hluti.
Kommúnistar vilja ekki aðeins hafa stjórntauma ríkisins i
liöndum sér og ráða vfir framleiðslutækjunum, þ. e. a. s. vera
,,verksmiðjustjórn“, heldur vilja þeir einnig móta liugsana-