Kirkjuritið - 01.07.1962, Blaðsíða 30

AuSur Eir Vilhjálmsdóttir, cand. theol.:
Hjálparstarf
( Synoduserindi)
Góö'ir lilustendur!
Erindi þetta fjallar uin þjóðfélagslegt hjálparstarf, þó að-
eins þann þátt þess, sem beinist að lijálp við þá, sem ein-
livern veginn hafa villzt eða eru að villast út af vegum þeim,
sem viðurkenndir eru lýtalausir og æskilegir. Ég hef marg
oft veitt því athygli í samtölum við fólk, að ýmsir þekkja lítið
til þess starfs, sem hér er unnið á þessu sviði, og er það
reyndar eðlilegt. Þess vegna langar mig að reyna að kynna
þetta starf stuttlega.
Fyrst kynnumst við J)eim aðilum, sem starfa að áfengis-
vörnum:
Við byrjum á AA samtökunum, en þau starfa fyrir þá, sem
orðið liafa ofdrykkjunni að bráð. Það eru frjáls samtök og
bafa bvorki stjórn, félagsgjöld eða annað Jiað, sem félag ein-
kennir. Samtökin liafa einn launaðan starfsmann en sérhver
meðlimur samtakanna er starfsmaður Jieirra. Starfið er fólgið
í Jiví, að þeir, sem lengra eru komnir frá ofdrykkjunni lijálpa
hinum, sem skemmra eru koninir. 1 AA samtökunum er álitið
að drykkjufýsn sé sjúkdómur, sem lækna megi ef vilji sjúkl-
ingsins er fyrir liendi, og einlægur vilji til að bætta drykkju-
skapnum er eina krafan, sem samtökin gera til meðlima sinna.
Talið er að drykkjufýsnin sé nokkurs konar ofnæmissjúk-
dómur og séu menn misjafnlega ofnæmir. Sé Jiað t. d. svo
að Jirír menn liittist og fái sér glas saman, getur einn þeirra
látið Jietta eina glas nægja, annar drekkur í tvo daga og sá
Jiriðji bættir ekki fyrr en eftir mánuð. Að sjálfsögðu er vilji
manna til að liætta drykkjuskapnum misjafn og bjá sumum