Kirkjuritið - 01.07.1962, Blaðsíða 34

320
KIRKJURITIÐ
in við mjög erfiðlar aSstæður. Starfsskilyrði eru lítið bætt þótt
ástandið stórversni. Mjög lítið bætist við af nýjum stofnun-
um og flestar þeirra bæði nýjar og gamlar berjast við fjár-
liagsörðugleika, svo að ]>ær geta ekki liagað starfinu eins og
nauðsynlegt er. Þessi sparnaður til hjálparstarfsemi er áreið-
anlega vafasamur. Það, sem við spörum til hjálparstarfs í
dag, verðum við að eyða í fangelsi og fyrirsjá fyrir ósjálfbjarga
auðnuleysingjum á morgun. Það þarf sífellt að veita meira fé
til þeirra, sem orðnir eru næstum ólæknandi, og ef lialdið er
áfram á sömu braut verða þessar fjárfúlgur æ stærri en við
verðum eftir sem áður jafn snauð af lijálpartækjum. Við skilj-
um ekki samtíð okkar og það kostar ekki aðeins mikið fe
beldur einnig dýrmæta starfskrafta, upplausn lieimila, örygg-
isleysi barna og margan góðan efnivið, sem fer í súginn. Það
er staðreynd að við eigum þegar tvii fangelsi og 4 drykkju-
mannaliæli og það er ekki nóg.
Ég bafði h ugsað mér að reyna að gera hér einhvern sam-
anburð á málum þessum bér og t. d. í Danmörku en liætti
fljótlega við, því þessu er engan veginn saraan að jafna, svo
langt erum við á eftir. Við mættum minnast þess næst þegar
við lieyrum fallega ræðu um allar þær stórkostlegu framfarir,
sem liér hafa orðið síðan afar okkar og ömmur bjuggu við
moldargólf og grútartýrur.
Nú er það á allra vitorði, að ástandið bér er lireint ekki
fagurt. Allir vita það, allir tala um það, en lítið er að gert.
Allir vita að seld eru eiturlyf, allir vita að framdar eru fóstur-
eyðingar, allir vita að meira að segja unglingar taka þátt i
þessu. En livað er gert? Það er satt og sorglegt til þess að
vita, að sumt það, sem gert er í þessum málum er breinasti
skrípaleikur. Ríkið sendir út fáeina starfsmenn til að kveða
niður spillinguna meðan það sjálft beldur verndarbendi yfif
lienni og verður þar með óbeint lil að auka liana. Starfsmenn-
irnir gera kvartanir og tillögur en þeim er næsta lítið siniil
og þeir verða að vinna sama verkið upp aftur og aftur og vera
sí og æ að stríða við sama fólkið, meðan alltaf verður erfiðara
og erfiðara að lijálpa því. Ætli það gengi ekki betur að fa
sjoppu- og dansbúsaeigendurna margumtöluðu, til að halda
sett lög, ef þeir væru sektaðir myndarlega við fvrsta og annað
brot og loka bjá þeim við þriðja brot?