Kirkjuritið - 01.07.1962, Síða 38

KIRKJURITIÐ
324
Við' skulum samt ekki einblína um of á hjálparstofnanir
og lialda að allt sé fengið með þeim. Þótt við ættum þær nóg-
ar og fullkomnar og sæg af sérmenntuðu og fórnfúsu starfs-
fólki, væri þó starfið aldrei nema liálfunnið með því einu. Því
ef Drottinn byggir ekki liúsið erfiða smiðirnir til ónýtis, ef
Drottinn verndar ekki borgina vakir vörðurinn til ónýtis. Við
liöldum að lijálparstarfið sé markið í sjálfu sér. Við liöldum
að aðeins ef við fáum bjargað manninum upp iir rennustein-
inum inn í þrifalega íbúð sé sigurinn unninn. En það er ekki
nema liálfur sigur. Eða livað mun það stoða manninn þótt hann
eignist allan heiminn en fyrirgeri sálu sinni? Tilgangurinn á
bak við lijálparstarfið hlýtur alltaf að vera sá að lijálpa mann-
inum til lifandi, persónulegrar trúar á frelsara hans, Drott-
inn Jesúm Krist. Ef það er takmark í sjálfu sér að koma mann-
inum á viðurkennda braut í þjóðfélaginu, lijálpa lionum í
betra húsnæði eða í lieiðarlega vinnu, livers vegna er þá verið
að boða þeim fagnaðarerindið, sem þegar liafa þessi hlunn-
indi? Ef við gleymum Kristi í okkar þjóðfélagslega bjálpar-
starfi líður ekki á löngu þar lil allt sem þó er byggt upp hryn-
ur til grunna. Jurt, sem er skorin frá rót sinni getur ekki lifað,
þjóð, sem hefur hafnað Kristi fær ekki staðizt.
Verið þið sæl.
Væntu niikils af Guði og vogaðu iniklu fyrir liann. — William Carey.
Hver er í raun og sannleika helgur inaður? Sá, sem auðveldar öðrum
að trúa á Guð. — Ferrot Glover.
Guð lætur iðulega smádýrðlingu koinu því í verk, sein hann getur ekki
notað þá stóru til. — Lútlier.
Sé einhver dýrðlingur sorgbitinn, þá er það sorglegur dýrðlingur.
Frans frá Sales.