Kirkjuritið - 01.05.1963, Blaðsíða 14

204
KlllKJUItlTin
um, vil eg Iijcr alvarlega vekja atliy<íli á þeim kennurum, er
menn svo opl gleyma, þegar verii'i er aiN tala um barnaupp-
fræðslu.
Jeg vil biiVja yður þess, mæSur! aS gleyma því ekki, aff
þjer eruð binir fyrstu, máske binir þýðingarmestu kennarar
barnanna. Lítilsvirðið ekki nje vanrækið þessa skyldu yðar.
Gleymið ekki að stemma strengi binna ungu bjartna rjett, að
beygja bugi barnanna að binu sanna og fagra, sem allra fyrst,
vanrækið það ekki að innræta þeim snemma lotningu fyrir
Guði og öllu góðu. Þessi fræði, er þau lesa af vörum hinnar
kæru móður, bafa opt ábrif á allt líf, alla framtíð barnanna.
Þess eru dæmi, að glæpamenn bafa vaknað af syndasvefni sín-
um og grátandi látið af villu sinni, aðeins fvrir það, að eitt-
livert smáatvik befur vakið endurminningu þeirra á fögru vísu-
orði, er móðirin söng þeim á barnsaldri, eður á góðri ráðlegg-
ing, er hún bafði gefið syninum, þcgar bann lagði frá föður-
garði út í heiminn. Máske var þetta eini móðurarfurinn; en —
livílíkur móðurarfur! lxver vill mcta bann til peninga?
1 sambandi við þetta vil jeg beina fám orðum að kennuruni
barnanna, sérstaklega viðvíkjandi kristindómskennslunni.
Menn sjá það æ betur og betur, að „bókvitið verður í aska
látið“, sjá það, að bókleg menntun gjörir manninn liæfari til
|iess að Jiafa ofanaf fyrir sér og síniiin, til þess að Jeggja undir
sig auð þann, sem fólginn er í liinni dauðu náttúru, og jafn-
fraint hyggnari og þrekmeiri til þess að mæta mótlæti og örð-
ugleikum og sigrast á þeim. Það er því rjett og gagnlegt að
leitast við að auka andlegan þroska barnsins sem mest, og
gjöra það þannig að þrekmiklum, dugandi manni, en ekki
liefur það minni þýðingu, að kappkosta, að gjöra það að sann-
kristnum gúfíum manni; binn bezti, þ. e. liinn sjálfstæðasti og
þrekmesti borgari í sveitarfjelaginu, er ekki ætíð hinn bezti
mafíur, en liinn bezti maður er œtíð binn bezti borgari. Þess-
vegna er það svo áríðandi að kennarinn Jeitist við ekki síður
að glæða tilfinningalíf barnsins en að auka skilningsgáfu °r
greind þess. Með því að vekja og glæða liinar góðu tilfinningar
bjá barninu, má mikið að því vinna, að gjöra úr því góðan
mann. En með liverju má glæða tilfinningalíf barnsins? Urn
það mætti rita langt mál og myndu þó ávallt verða deildar
skoðanir. Hjer skal eg leyfa mjer að benda á æfisögu frelsar-