Kirkjuritið - 01.05.1963, Qupperneq 32

Sören Kierkegaard:
Draumur Salómons
5. maí 8.1. voru 150 ár liðin frá því aiV Sörcn Kierkegaard fædd-
ist. Hann var mikill einfari, líknr manni, sem gengur fylgdarlaus «
jökul og veriVur ]»ar úti. Eu hariVsporarnir sjást óralengi í sujón-
um. Sérlundaður og sérstæður. Þverlyndur einstefnumaður og öfga-
fullur trúboði. En fyrst og fremst tilfinninganæmur djúpliyggjU'
maður og stílsnillingur, sem á fáa síua lílca.
Hann varð aðeins rúmlega fertugur, en lét eflir sig ótrúlega mörg
og mikil ritverk og vakti á sér feykilega athygli, ]>egar í lifanda
lífi. Frægð hans hefur endurlifnað og auki/.t enn meir á síðustu
áratugum, einkum í Danmörku og Þýzkalandi og raunar um víða
veröld.
Bæði heimspekingar og guðfræðingar vitna óspart ti! hans og
skrifa um hann aragrúa þykkra hóka.
Meginþunga lioðskajiar síns lagði hann á ]>á staðhæfingu að um
kristindóminn gillli: annafi hvort eðo, samanher orð Jesú: „Sá, sein
ekki er með mér, er á móti mér“.
Og ekki verður því neitað að Kierkegaard tók sjálfur málin «1-
varlega. Hann fórnaði ást sinni og öllum vonuin um vegtyllur á
altari þess, sem hann taldi sannleikann.
Merkilegt að úrval úr ritum þessa mikla áhrifamanns, skuli ekki
fyrir löngu hafa komið út á íslenzku. Ætti úr ]iví að hæta.
Hér er aðeins hirt örlítið sýnishorn í tilefni af afmælinu. — ö. d-
5. marz. Á miSnœtti.
Dómur Salómons er alkunnur, liann greiddi úr jiví livao
var sannleikur og livaó svik og aflaði dómaranum frægðarorðs
ltins vitra drottnara. Hins vegar er draumur hans ekki á eillS
margra vitorði.
Sé nokkurt kvalræði samúðarvert, er það þjáning þess, sen1
verður að blygðast sín fyrir föður sinn, þann, sem maður an»
lieitast og á inest að þakka. Að mega til að snúa sér undan
og ganga aftur á bak, þegar maður nálgast ltann, lil þess að