Kirkjuritið - 01.05.1963, Blaðsíða 20

210
KIIIKJUHITIÐ
Hér liafa bændur og búaliS, ungir sem aldnir, sótt Jielgar
tíSir til kirkjunnar á ströndinni, er hefur meS merki krossins
veitt kynsJóðum skjól. Þá Jilíf og vernd er Guðs orS veitir oss
fyrir kraft kenningar frelsara vor mannanna, Jesú Krists.
Vér þekkjum fegurS vormorguns viS Húnaflóa, og einnig
þá guSlegu lielgi, er vér í vordögum fyllum kirkju vora á livíta-
sunnu viS fermingu. Þá er Iiiinneskt á HöskuldsstöSum svo aS
vér getum sagt „aS salur GuSs sig sveigi og signi landsins
liring“. Vér liöfum líka byggt þetta GuSshús í þeirri trú aS
komandi kynslóSir finni þessa belgi í trú, von og kærleika í
helgidómi GuSs, er liér stendur, hvar GuS gaf oss land og sæ
til lífs og starfs.
Vér trúum því, aS héSan megi margur nýtur maSur og kona
koma, er öSlast liefur guðlegan þroska fyrir beilaga trú. Hér
á Höskuldsstöðum varð fröken Ingibjörg Ólafsson fyrir mikl-
um guðstrúarlegum álirifum. Frá liinni gömlu kirkju sem
fermingarbarn kom meðal annarra mesti trúboði þessarar abl-
ar í lútlierskum siS, séra Friðrik Friðriksson.
Gef oss, Drottinn, slíka menn og konur liér, gef málefni þínu
sigur í björtum vorum.
Gef að GuSs samverkamenn séum vér, akurlendi lians og
GuSs bús. — Amen.
TVÖ GÖMUL VIÐLÖG
Eilt blóm er mjög mætt,
sem mér geöjast að':
Orö Drottins ágætt,
því aö allt græðir þaö.
Tel ég hvers manns tign og beztan sóma
náöugum Guöi aö ná til sanns
og njótandi veröa blíöu bans,
eiga bann aö og una sér viö lians dótna.
A