Kirkjuritið - 01.05.1963, Blaðsíða 34

KIRKJUItlTIf)
224
að vera liinn útvahli Guðs. Hann renndi grun í, að skýring
þess fælist ekki í trúnaði hins heilaga við Guð, né einlægni
iiins hreinhjartaða í garð Guðs, lieldur væri lausn leyndar-
dóms þess fólgin í (luldri synd.
Og Salómon varð spakur, en engin hetja. Og hann varð
hugsuður en enginn bænarmaður. Og hann varð prédikari en
ekki trúmaður. Og liann gat hjálpað mörgum, en sjálfum ser
gat hann ekki hjálpað. Og liann varð munaðarsjúkur en iðr-
unarlaus, niðurbrotinn án viðreisnar, því að viljakraftur hans
hafði ofreynt sig á því, sem unglingnum hafði reynzt um megn.
Þannig lét liann sjóða á keipum á lífsins ólgusjó, karl í krap-
inu, já, yfirnáttúrlega sterkur. Það er að segja: kvenlega veik-
ur fyrir því er varðaði fífhlirfskulegar tálsýnir ímyndunarafls-
ins og undursamlegar tiltektir, og liinn snjallasti í hugskýring-
um. Hins vegar var Salómon tvíliuga og fyrir þær sakir lýkur
lama manni, sem ekki rís undir sínum eigin líkama. Hann
liúkti í kvennabúrinu líkt og hrumur öldungur, nema þegar
girndin vaknaði og hann hrópaði: Berjið bumburnar og dans-
ið fyrir mig, konur! En þegar Austurlandadrottningin sótti
liann heim, lieilluð af speki hans, var sál lians auðug og speki-
málin flutu af vörum lians h'kt og liin dýra myrra, sem drýp'
ur af trjánum í Arabíu.
Úr DIAPSALMATA
Æ, gæfudyrnar ganga eklci inn svo að hægt sé aé hrinda þeim opnum
nieð því að hlaupa á þær. Þær ganga út, þess vegna er ekkert hægt
hafast aiV.
Til hvers er ég fær? Til einskis eiVa livers sem vera skal, þaiV er sjald-
gæf fjiilhæfni, en skyldi hún vera metin aiV verðleikum í lífinu. Skyldu
þær stúlkur komast í vist, sem bjóðast lil að taka að sér hússtörfiu, eða
hvað sem vera skal að öðrum kosti.
Niðurstaða lífs míns verður enginn, aðeins viss geðblær eða litur. Árangr'
inum má líkja við verk listamannsins, sent átti að mála för Gyðinga yf‘r
Kauðahafið. Og nieð það fyrir augum málaði hann allan vegginn rauðau
og lét þá gkýringu fylgja, að Gyðingarnir væru komnir yfir, en Egyptarmr
drukknaðir. — Snren Kierkegaard.