Kirkjuritið - 01.05.1963, Blaðsíða 21

Gunnar Árnason:
Pistlar
I sumarbyrjun
Kitt þeirra IjóiVa, sem vorið kallaói fram í liuj'a minn var
iiÓur alkunnugt. ÞaS er kvæði eflir Steingrím, sem byrjar og
en'lar svona:
Ég elska yður, þér Islands fjiill!
meS enni björt í heiðisbláma,
j)ér dalir, blíðar og fossaföll,
og flúð jjar drynur brimið ráma;
Ég elska land með algrænt sumarskart,
ég elska J)að með vetrarskrautið bjart,
hin lieiðu kvöld
er liimintjöld
af norðurljósa leiftrum braga.
Svo traust við Islands mig tengja bönd,
ei trúrri binda son við móður,
og |)ó að færi’ ég um fegurst lönd
og fagnað yrði mér sem bróður,
mér yrði gleðin aðeins veitt til bálfs,
á ættjörð minni nýt ég fyrst mín sjálfs,
þar elska ég flesl,
þar uni ég bezt
við land og fólk og feðra tungu.
■Skáldið bafði dvalið landvistum erlendis og vissi þetta af
reynd. Nú mun jietta kallað „rómantík“. Víst j)ykir oss vænt
"ni fegurð landsins og ekki sízt að beyra útlendinga lofa liana.
-nda getur það orðið til gagns og gróða. En ofmælt mun oss
'nnast að eina boðorðið sé: „að elska, byggja og treysta á