Kirkjuritið - 01.05.1963, Blaðsíða 47

KIRKJUItlTIf)
237
ll>n okkar? Flestir fnlltíða kristnir menn munu nota sér jiaun
lykil að náð' Guðs, sem Hallgrímur orðar svo fagurlega í liinu
alkunna versi, „Bænin má aldrei bresta þig“. Gætum við heiðr-
aó minningu mæðra og feðra okkar betur með öðru móti, en að
nota vel þessa ótæmandi heilsulind. Og sérstaklega er það
móðirin sem þarna hefur verið á verði. Því segir Matthías:
«Enginn kenndi mér eins og þú, liið eilífa og stóra, kraft og
trú, né gaf mér svo guðlegar myndir“.
Rúmsins vegna ræð ég þetta ekki frekar, en lýk þessu máli
'iiniu með ljóði sem ég kalla:
MORGUNBÆN ÚTVARPSINS
Klukkan er átta. 1 takkann á tækinu þínu
þú tekur og opnar, en Guð liér í orðinu sínu
veitir þér lijálp til að standa í hversdagsins stríði
og stefna á Ijósið, sem ávallt er morgunsins prýði.
Ef nóttin er erfið svo friðinn í faðmi’ hennar eigi
þú finnur, og sjón þín er myrkvuð mót komandi degi
legð 11 við hlustir og lieyrðu hve orgelið þýða
með hljóm sínum bendir á morgunsins sólstafi blíða.
Ef andi þinn þráir að eignast í heimsstríði liörðu
hugljúfa aðild að bæninni’ um friðinn á jörðu
sendu þá Alföður óskir um hreinleik í lijarta,
hugsun og vilji þinn stefni mót deginum bjarta.
Fremstuliúsum, 25. febr. 1963,