Kirkjuritið - 01.02.1964, Qupperneq 18

Bjarni SigurSsson:
í fangelsi
(ViStal)
Allt í einu keimir í leitirnur hréf, sem
legiiV liefur í gömlum fórum árum sam-
an, og af því að það getur engan nicitt,
kannski fremur vakiiV til skilnings, mó
þaiV gjurnan birtast nú.
„SkólavörSuslíg 9,.........19....
Ég er einn þeirra æskumanna, sem öldur áfengisbölsins ltafa
skolað sem afbrotamanni inn fyrir múra fangelsisins. Ég er
með eins árs dóm vegna þess, sem ég varð, en vildi ekki verða,
— þjófur.
Við erum margir, sem ganga þurfum þessa lielgöngu, en í
lijarta okkar býr óskin um að verða betri borgari og að fá að
lifa í því lífi og Ijósi, sem lýsir upp þennan lieim og gerir bann
þess verðan að lifa fyrir.
Það er sárt að þurfa að gráta sig í svefn að kvöldi, vegna
genginna spora — ekki vegna liins sjálfsagða dóms, heldur hins,
að ltafa enn ekki orðið það, sem mann langaði til að verða,
þ. e. löghlýðinn borgari. Já, það er sárt að gráta sig í svefn
og vakna að morgni við læstar klefadyr, en það er hlutskipti
okkar allra hér í dag. Og þó að gullnir sólargeislar á klefa-
veggnum, kurr dúfnanna og tíst spörfuglanna fyrir utan vermi
veik hjörtun um stund, þá kæla skuggar af gráum grind-
um, og frelsisþráin flögrar vængstýfð á milli harðra veggjanna
— vegna þess að við vitum, að hún mun vakna máttvana livern
morgun, en deyja að kvöldi, mánuðum saman eða jafnvel um
árabil.
1 okkar þjóðfélagi er ekki spurt ttm, hvernig drepa eigi nið-
ur afbrotamanninn, heldur á hvern liátt sé liægt að bjarga