Kirkjuritið - 01.04.1967, Blaðsíða 11

KIRKJURITIÐ
153
ollurinn óhagganlegi. í trúnni á liann og lilýðninni munum
er fá staðizt. Að öðrum kosti ekki.
”Hann kenntli þeim eins og sá, sem vald Iiafði!“ Og þess
?p.a vei'ðum vér einnig að veita þessum þungbæra boðskap
I . — afdráttarlaust. Þetta er ekki hölsýn lieimspeki,
j.j * Ur ekki úrell guðfræði. Hér eru dómsorð lians, sem situr
^ ^10egri handar föðurnum, og undan þeini komumst vér ekki
nemskonar vífilengjum. Allar tilraunir í þá átt bera því
einu
l»efu
vitni, að innihald trúarinnar á lioldtekju Guðs í Kristi
Ur ekki verið veilt sú viðtaka sem skyhli, undrunin og skelf-
I t-ni vegna orða Krists ekki brotizt fram lil fulls, nærvera
. ls alniáttuga ekki verið numin þann veg, sem Jakoh eitt
suin
‘ilfelli
reyndi liana. En uppspretta slíkrar vantrúar er í þessu
Vqj„ einkum sú, að vér viljum ekki heyra þann dóm, sem
11 yfir voru eigin höfði. Síðan liöfum vér svo skynsemina
-. ” °’ nðn 0g gjarnan einliverja heimatilbúna guðsmynd að
lrvarpi óhlýðninnar.
En
IV.
s°ni vér nú nemum staðar liér og rifjum upp töluð orð,
y111,11 oss ólijákvæmilega í stanz andspænis nýjum vanda.
^1'^11111 rætt ll,u það vald, sem ofar er öllu á liimni og
n 11'^ ^ér liöfum dregið frarn ótvíræð fyrirmœli þessa valds
val jU *ta tru °g breytni. Loks liöfum vér séð, livernig sama
get. ’l’mnir menn í samræmi við undirtektir þeirra við mn-
Iiv;’, fyrirmæli. Allt stenzt þetta á endum. En þegar vér
Vo> ,1'1111181 Inka kerfinu og vísa liverjum einstökum til síns
nr j_Skunlnnarsíaðar, kveður við brestur. Drottinn Jesús Krisl-
óvp ^niUl sjálfur og sundrar smíðinni með ]iví að fyrirgefa
n llgnni mönnum, hórsekum konum og dæmdum glæpa-
oir 'j11**’ Sei11 :,HS eKLi höfðu uppfyllt þau skilyrði um rétta trú
jafi le'tni’ sem að framan voru rakin. Upprisinn tekur hann
llrinVe! Eétur í sátt og felur lionum gæzlu hjarðar sinnar, lion-
;,niuS< -11 eitt Slnn liafði trúað og hlýtt, en síðan afneitað herr-
Enn
nrlagastundu. — Og enn er Kristur liinn sami og fyrr.
ir - 1 a 1ar hann með valdi. Enn verðum vér að beygja oss fyr-
jí'! Urði lians, — án vafninga.
Irik' Slln trU verðnr ekki sett upp í mótsagnalaust kerfi. Kær-
" Urists sér fyrir því. Kærleikurinn liefur marga eigin-