Kirkjuritið - 01.04.1967, Síða 39

Martin Bnbpr:
Sjálfskynjun
S 1
c ll)enr Salman, rabbí frá Renssen, sal í fangelsi í Pétursborg
s‘ikir þess, að einn af meðlimum mitnagdim bafði gjört skoð-
^,ans °g bátterni lortryggilegt í augum ríkisstjórnarinnar.
• 111 r en til yfirlieyrslu kom beimsótti varðliðsforinginn liann
1 fangaklefann. Rawen sat niðursokkinn í hugsanir sínar og
'arð jless ekki var ag neinn kæmi inn. En af einbeittninni og
!°lmi, sem stafaði af svip lians renndi varðliðsforinginn grun
' y;a' hvern liér væri að skipta. Þeir tóku tal saman og fór svo
I Jnt*ega að varðliðsforinginn impraði á spurningunum, sem
'Ja konum höfðu vaknað við lestur Ritningarinnar.
j . ar kom að liann spurði: Hvernig á að skilja það, að Guð
11,111 aivitandi skidi spyrja Adam: Hvar ert ])ú?
I "djbíinn svaraði: Trúið ])ér því að Ritningin sé eilíf og
la^ gildi fyrir bvern mann á hverjum tíma?
Því trúi ég, svaraði bann.
. ~~~ Þá er ])ess að gæta, sagði rabbíinn, að Guð spyr livern
ÍU)stak]ing á liverri stundu: Hvernig er högum þínum liáttað í
'^mld þinni? Nú eru svo og svo mörg ár og dagar hjáliðin
Ptnum útmælda tíma, og bve langt ert þú kominn á vegi
. 1,1,11 ? Guð egir eittlivað á þessa lund: Þú ert búinn að
a 1 46 ár, livar ertu staddur?
egar varðliðsforinginn beyrði 1 ann nefna aldur sinn lirökk
‘lni1 V1ð, lagði liendina á öx] rabbíans og rak upp stutt húrra-
r°l1- En samtímis hamraði lijartað í brjósti lians.
Hvað
!St ],
‘"l’ir
er um að vera í þessari frásögn? Við fyrsta tillit lík-
Ul1 talmudískri frásögu þar sem greint er frá rómverskum
g;)ra eða einbverjum lieiðingja, sem spyr lærðan Gyðing
einhvern Ritningarstað, til að geta sýnt og sannað ein-
Vf ,ja tuótsögn í Ritningunni að því er virðist. En annað
0,1 er lionum sagt að um enga mótsögn sé að ræða, eða
0| SVailnu felst persónuleg ávítun fyrir gagnrýni bans. Það
Pýðingarmikill munur á talmudískri og cliassidískri frá-