Kirkjuritið - 01.05.1967, Síða 17

KIRKJURITIÐ
207
j enn er sagan ekki öll. Á páskum í fyrstu skímu dögunar
eyrist sagt mildum rómi: Kristur er ekki hér, hann er upp-
,lsmn. Hann er upprisinn bergmálar síðan frá kyni til kyns.
En það er eins og eittlivað skorti þó enn á til vakningar
sundruðum lærisveinahóp.
Sú íkveikja kom til fulls með undri livítasunnunnar og þeim
ulega krafti er var í för með því. Enn eru guðspjöllin óskráð.
,ln liafa menn varla áttað sig á öllu því sem skeð hefur. En
?' ' *llns upprisna Krists enduróma í sálum þeirra: Farið og
Uistnið allar þjóðir. Og sjá ég er með yður alla daga allt til
enda veraldar.
j söfnuðir samstiltra einstaklinga myndast þess albúnir að
)rjóta á bak aftur vald myrkursins og leggja heiminn undir
^irráð guðssonarins. Kirkjan er að rísa af grunni. Raðir þús-
kerta loga á ölturunum, tákn þess ljóss, sem stendur
‘l baki tilverunni. Turnar mæna inn í himininn ofar liverf-
eilva og liruni.
Lindin, sem spámaðurinn sá í öndverðu spretta fram undan
Ve8gjum musterisins, liefur nú eflst með komu Krists að dýpt
°S svalandi mætti. Hún liefur streymt óaflátanlega og fært
Áudugurn heimi liuggandi kraft.
Áorska skáldið Arnulf överland yrkir átakanlegt kvæði um
dngaklefann sinn frá síðasta stríði. Það endar á þessum orð-
1,111: Niðdinun verður aldrei nóttin, liún á stjörnur og snjó og
^nRÍll hefur lánað mér kerti sitt. Skáld þetta hefur ekki verið
„ennt við kristindóm. Samt er varla liægt að skilja orð þessi
q ruvisi en að liér sé átt við trúarleg verðmæti, sem gefi styrk.
8 líkingin við engilinn, sem kemur um liarðlæsta liurð, til
1 dutpínds fanga þar sem liann liggur í köldum klefa sínum
n8 gefur honum lýsandi kerti, er ákaflega fögur og áhrifamikil.
íkt liefur oft skeð fyrr. Yitjaði ekki engill frá liimnum Páls
l'uUula þar sem ]lann lá hlekkjaður í daunillri dyflissu til þess
a fera honum hinmeskan styrk og frið. Voru það ekki liálf-
j eymd orð Jesú frá Nasaret, sem spruttu eins og lind fram í
'Ugskoti Óskars Wilde, þ ar sem hann þjáðist í sínu fangelsi,
'd,ð svölun fyrir sál hans og gerði lionum kleift að skrifa
e,It sitt frægasta verk — IJr djúpunum, þar sem hann í auð-
ni>kt lýtur Kristi og lofar kærleiksmátt hans. — Skáldið Per
ve segir í einu kvæða sinna, að hann liafi fjarlægst kristin-