Kirkjuritið - 01.05.1967, Síða 41

TVf ••. n
^amö Aaltonen, finnskur listamaSur:
Hvað hefur Kristur hennt mér?
í’essari spurningu gæti ég svarað með fáum orðum. Kristur
kenndi mér að mála. Það gerðist í draumi árið 1912.
Til þess að varpa nokkru ljósi á örlög mín verður að skyggn-
ast um öxl til þess tíma, þegar ég var að byrja þriðja námsár
1111 tt í listaskólanum í Ábo. Ég liafði þá þegar aflað mér tals-
verðrar tæknimenntunar eftir venjulegum og alviðurkenndum
leiðum og lilotið þó nokkur lofsyrði. En ég var ekki ánægður
*Heð þessa þekkingu. Hugur minn snerist um það eitt að geta
skapað sanna list. Um sömu mundir bárust mér fullyrðingar
^kna um að ég mundi verða algjörlega beyrnarlaus með tím-
a,iUin eins og kom til fulls á daginn 1936. Ég var lamaður á
Uvania og sál. Mér var deginum ljósara að ég átti það fvrir
hondum að verða samfélag inu að vissu leyti til byrði alla ævi
°g valda foreldrum mínum og systrum liugarkvöl. Þess vegna
'eit ég á listina sem einu björgunarvonina og lífsmarkmið. Lífs-
skoðun mín var þá svo ömurleg að lienni verður lielzt líkt með
svortum lit. Þá var það sem mig dreymdi þetta:
Ég var staddur heima á bænum þar sem ég er uppalinn og
^yrjaður á málverki — af binu unaðslega umbverfi. Þegar ég
^eit í kringum mig sá ég að liimininn logaði í litum. Þessir
i'reinu, yndisfögru litir blönduðust smám saman og samlöguð-
Ust f risastórri Kristslíkingu. Hún var svo skær og litskrúðug
bún stendur mér lifandi fyrir hugskotssjónum þann dag í
dí»g- Rétt á eftir fann ég að tekið var Jiéttings fast en þó vin-
h,ýtt um liægri liandlegginn á mér. Ég hélt á litaspjaldinu í
Vlnstri hendinni, og þegar ég leit við sá ég að Kristur stóð við
j onia á mér. Hann greip málburstann úr liendinni á mér,
ar í hann mál af spjaldinu og tók til að mála. Ég horfði
fteinilogtinn á þetta allt, en skyndilega skildi ég litameðferð-
111 d út í æsar. Öðru hvoru sneri Kristur sér að mér og spurði