Kirkjuritið - 01.11.1967, Blaðsíða 4

402
KIRKJURITIÐ
Það liefur ekki verið þagað um hann. Það var ekki liægt. Á
liðnum öldum liefur verið um iiann rætt og ritað meira en
nokkur maður fái yfir séð. Hann liefur lilotið þökk og óþökki
lof og last, oft ámóta gagnrýnislaust á báðar liliðar. Dænii
eru fá í sögunni um svo Iieit og lifandi viðhorf til manns
öhlum saman. Fá aðrir slíkt hlutskipti en þeir, sem áttu
mikið erindi við mannkyn?
Honum var það vissulega ljóst sjálfum, að hann átti kölluu
a® gegna. Þeirri köllun var hann reiðubúinn að lúta, þótt
svo liann stæði einn gegn öllum lieimi, gegn öllu valdi ver-
aldar. Hann var fyrr og síðar albúinn þess að ganga á bálið
hennar vegna, ef til þess kæmi. Hann sagðist vera sakaðui
um að ganga einn fram fyrir skjöldu til þess að kenna ölluiu
öðrum. Þar til svaraði liann, að Iiann Iiefði aldrei gengið
íram fyrir skjöldu, þvert á móti óskað þess eins að fá að hverfa
í sitt skot, en ofsi og ofbeldi annarra liefði neytt hann fraiu-
En þó ég sé einn og hinir margir, sagði hann, hver veit saiut
nema Guð hafi kallað og vakið mig til þessa. „Þótt ég se
ekki spámaður, þá er ég samt með sjálfum mér viss um,
Guðs orð er hjá mér... Það gefur mér hugrekkið ... Þ»ð
var sægur af ösnum á Bíleams tíð, en samt lét Guð enga þeirra
tala, nema einmitt ösnu Bíleams.“
Hann var knúinn til að tala. I þessari viku eru liðin 450
ár síðan hann birti atliugasemd í 95 greinum við tiltekit'
liátterni, sem hafði grafið um sig í kirkjunni og var, nn’ð
öðru, að grafa undan henni, svo að hún stefndi til hruns-
Þetta sáu fleiri en hann. Margir höfðu andmælt augljúslJ
spillingu og krafizt umbóta. Þeir höfðu litlu orkað. Siðbótar-
kröfur og siðbótarhreyfingar höfðu komið fram, þær Iiöfðu
kostað fórnir, píslarvætti, en litlu getað þokað til bóla. Hé>
kom loksins röddin, sem hvorki varð þöguð í hel né þögguð
með banni, útlegð né líflátsdómi. Hún fann liljómgrunn, þvl
tíminn var fullnaður, Guð hafði vitjað lýðs síns, og orkam
sem í lienni bjó, var kraftur Guðs orðs til lijálpræðis.
Voru þau þáttaskil, sem Lútlier olli, nokkuð í ætt við sið'
bót? Menn hafa fundið upp á því á þessu hausti, að það orö
eigi ekki við í þessu sambandi.