Kirkjuritið - 01.11.1967, Blaðsíða 6

KIRKJURITIÐ
404
nð', bæð'i Jiið innra og ytra. Hiin liafði m. a. liaft tvo páta
á tímabili og enda fleiri senn, sem bannfærðust innbyrðis-
Og þegar menn vilja gera Lútlier og lians menn að litlm11
körlum fyrir að' liafa sagt skilið’ við páfann til þess að selj11
kirkjuna á vald ómerkilegra, lágþýzkra fursta, þá gleyniist
þaö', að páfinn, sem Lútlier auðsýndi raunar fyllstu liollust*1
í lengstu lög, eða þar til páfi bannfærði hann, var líka furstu
fyrst og fremst liarla veraldlegur fursti á Italíu, en auk þesS
sem liann stýrði ríki þar, liafði hann geysileg stjórnmálaítölé
fjármálaliagsmuni og áhugamál út um öll lönd, sem löngum
gengu fyrir liag og Jieill kirkjunnar. Og valdamestu biskuparU"
ir, sem Lútlier átti undir að sækja, voru furstar, á engan hátt
merkilegri kirkjumenn, livorki að lærdómi né Jifnaði, en þeir
þýzkir furstar, eða jafnvel danskir, sem studdu Lútlier, neim1
síður væri. Æðslu valdastöður kirkjunnar voru verzlunarvara?
sem prinsar og liáaðall nutu arðsins af, gegn drjúgum leiguiu
í páfasjóð.
Þetta tillieyrir löngu liðnum tíma. Það’ er óþarfl að’ svei'U1
liann og ekki var liann eintómt myrkur, þrátt fyrir skugga11*1'
En það er Jíka óþarft að skoða liann í liillingum og eng111
virðing, livorki við kaþólska kirkju né sannleikann, að nota
sjónaukann öfugan, þegar siðbólin á í lilut, liennar rök °'r
gildi.
Nú síðustu árin liafa J)eir atburðir or ðið í Róm, að óbsött
er að fullyrð'a, að liefðu slík viðliorf verið ríkjandi þar 1
byrjun 16. aldar, liefði þróun og úrslil mála orðið á allt anuau
veg en varð. Sú siðbótarlireyfing, sem nú er hafin í rómversk11
kirkjunni, er ekki lútliersk, en hún er ekki án áhrifa ira
lionum. Karl Bartb, erkimótmælandi, sagði fyrir tveim áruu1-
Kannski er nú svo komið, að kajtólska kirkjan sé að verðtl
liin sanna siðbótarkirkja. Svo mikið er víst, að' rómversku
bræð’ur taka þátt í siðbótarminningu Jtessa árs. Þeir sjá þa ’
að siðbótin var ekki að'eins söguleg nauðsyn, hún var trU
dómur og Guðs vitjun. Kirkjuforustan skildi ekki tákn tn11
anna, hún brást. En J)rátt fyrir slysin og sárin var J>að, 151111
gerðist, blessun allri kristni, vér liöfum allir notið henna1’
kristnir menu, og eigum eftir að njóta betur.
Lútlier var ekki óskeikull. Því síður hefur kirkja lians ve1*
óskeikul í varðveizlu arfsins og í ávöxtun síns punds. En e^tir