Kirkjuritið - 01.11.1967, Blaðsíða 11

KIRKJURITIÐ
409
er spurning, sem verður ekki nmflúin, því að það er Drottinn
s.jálf'ur sem spyr, og vel má svo vera, að liann notfæri sér jafn-
Vel liinar annarlegustu málpípur til þess að ]>röngva þeirri
8Purningu inn í hlustir kirkju sinnar.
Hér er ekki bryddað upp á nýmæli. Engir þekkja það betur
eU starfandi prestar, að gerðar eru til þeirra kröfur um að
l;da til vandamála líðandi stundar, að fylgjast með tímanum,
hafa upp í erminni „patent“ lausn á félagslegum erfið-
leikum margs konar, t. d. á vandræðum unglinga á gelgju-
skeiði, svo eitthvað sé nefnt. Verður ekki fjölyrt um þessa
'dið niálsins að sinni, enda öllum kunnug. En önnur er sú hlið
a spumingu ritstjórans, sem ég gat um í upphafi þessa máls,
á ótal mörgum viðlíkum spurningum, sem er áleitnari, og
e8 ínun leitast við að svara. Það er hin guðfræðilega, og þess
Vegna hin biblíulega spurning, um það, hvers eðlis séu þau
*engsl, sem ríkja skulu á milli kirkju og þjóðfélags samkvæmt
Uuitaki kristinnar trúar. Þetta er grundvallarspuming, ]>ar eð
ll svari hennar veltur, skyldi maður ætla, gjörvöll atliöfn krist-
"uiar kirkju, stefna liennar og mið, frá upprisu til efsta dags.
11,11 leið hlýtur svarið við þessari spurningu að móta lífsskoð-
I, U hvers kristins manns, sem tekur köllun sína alvarlega.
, SeSja má, að hin lútherska kirkja sé ýmsum öðrum kirkju-
deildum viðkvæmari fyrir máli því, sem hér er lil umræðu
liggja til þess mikilvægar sögulegar orsakir, sem ástæða er
'd að rifja upp.
Á tímamótum siðbótarinnar liafði rómversk-kaþólska kirkj-
an um langan aldur verið mjög umsvifamikil og ílilutunarsöm
II, 11 veraldleg málefni, sem kunnugt er, Lúter var ekki í
Ueinum vafa um, að á þessu sviði sem á ýmsum öðrum hefðu
Unarleg sjónarmið villt um fyrir kirkjunni. Sér í lagi taldi
Ul1111 mikla hættu stafa af veraldarvafstri kirkjunnar, þegar
SU starfsemi væri sett í órofa tengsl við kenninguna um verka-
Jettlætið, eins og raun bar vitni. Gegn þessum lærdómi mælti
'Uter með þeirri kenningu, sem mótað hefur afstöðu lút-
efsku kirkj unnar til þjóðmála allt til þessa dags, tveggja-
1 d'ja-kenningunni svonefndu. Stjórn Guðs er með tvennn móti,
eftir ]>ví livort vettvangurinn er liið andlega ríki (das geist-
lche Regiment) eða hið veraldlega ríki (das weltliche Regi-
’Uent). Athöfn Guðs í hinu andlega ríki er fólgin í réttlæt-