Kirkjuritið - 01.11.1967, Blaðsíða 18

KIRKJURITIÐ
416
fagnaðarerindisins. Án þeirrar snertingar veit kirkjan, eða a“l11
að vita, að lieimurinn er ofurseldur óviðráðanlegum öflul11
sjálfsblekkingar, sem afvegaleiða borgaralegt réttlæti á braut
sérhyggju.
llver er þá bin þjóðfélagslega ábyrgð kirkjunnar? 1 a’‘
staði mjög mikil og afsláttarlaus. Kirkjunni er gefið það blid
verk að vera lieiminum það lífgefandi afl, sem leysir iir l*1'
ingi þá möguleika, sem heimurinn býr yfir til þess að skap*
manninum-í-lieiminum mannsæmandi líf. Þetta blutverk raiki’
kirkjan meðal annars með því að gera sér far um að gj01
þekkja þau félagslegu öfl, sem eru að verki í mannlegu sau'
félagi. Hún er opin l’yrir þjóðfélagslegum breytingum og 0,1
ast þær ekki, því að hún veit, að heimurinn er frjáls til þesS
að vera .sköpun, líf, verðandi; einmitt í því er frelsi lieiu1^
ins fólgið, það frelsi sem fæst, þegar kröfunni um það a
vera eitthvað meira eða minna en sköpun er vísaö frá. Kirkja°
befur að sama skapi auga með stirðnuðum formum og venJ
um, hvort beldur innan eigin veggja eða innan þjóðfélars
beildarinnar, því að í þeim leynist oft á tíðum vísir að absoh1*
isma og þá um leið skerðing á liinni einu allæku kröfu, sel1
liún viðurkennir, kærleikskröfu Jesú Krists. Ivirkjan heh*1
samkvæmt þessu ótakmarkaðar þjóðfélagslegar skyldur, setu ‘
engan bátt hafa rýrnað við það, að vér sem nú lifum lifujn ‘
tímum mikilla jjjóðfélagslegra breytinga. Þvert á móti er a°^
ljóst, af Jjví sem að ofan greinii', að kirkjan veit sig nii kaha
til umsvifameiri þjónustu við heiminn, en oft áður. En eiwUJr
ætti að vera augljóst, að þessi þjónusta gerir þær kröfui
kirkjunnar, að hún sé sjálf reiðubúin til að láta hrífast lllL
ferskum blæ liins nýja tíma.
Til Jjess hefur hún frelsi, ótakmarkað l'relsi, undir droth'
vorum Jesú Iíristi.
Sannleikurinn lagar sig ekki eftir oss, vér verðuin að Iiaga oss efth h
uni. — Matthías Claudius.
Ilvað sem aðrir segja eða gjöra er það skylila mín að vera góður. ~~~
Marcús Aureh'1*-