Kirkjuritið - 01.01.1968, Blaðsíða 51

KIRKJURITIÐ
45
^ÚSSLAND
ÚNDIR hamri og sigð
Inngangur ejlir Hermaim Pörzgen.
Kristján Karlsson og
Magnús SigurSsson þýddu
^ákaforlag Odds Björnssonar.
^etta er minningarrit, helgað húlfr*
fr aldar afrnæli rússnesku byltingar
úinar. Auk yfirlitsins er all mikil
skrá um höfuðviðhurði í Sovejt-
fikjunum 1917—1967.
k'O fyrst og fremst er hér um
glæsilega og fróðlega myndabók að
r*ða, sem gainan er að skoða og
Vekur margskonar hugsonir.
MINNINGAR úr goðdölum
0g misleitir þættir
e/íir ÞormóS Sveinsson
‘ákuforlag Odds Björnssonar
Örri hluta hókarinnar segir frá
“PPvaxtarárum höfundar frammi í
ykagafjarðardölum, á slóðum, sem
auni eru nú kunnar og að mestu
ufurseldar þögninni. En ilmur er
Par úr grasi og hugur flaug víða,
PÚlt skórinn kreppti að fæti. Síðari
P®ttirnir: Úr sögu þrettándu ald-
®r’ Vornótt í Herðubreiðarlindum,
- 'Murskin frá vetrinum 1913—1914.
slóð Reynistaðabræðra og Gestir
?' Goðdölum, hafa suinir verið
uttir sein útvarpserindi.
G. Á.
Hnnnes J. Magnússon:
™ÁNNLÍF í DEIGLU.
reinar og erindi. —
rentsmiSjan Leiftur.
' jéðkunnur skólastjóri og rithö!
Uudur heldur liér á penna. Og hó
luns er stór og efnismikil. Skiptii
U" meginhluta, sem hera lieitin
niini og mannrœkt og Þekking o
þroski. í þeim eru um 60 greinar og
erindi sein öll hafa ni. a. þann
mikla kost að vera stutt, svo sem
fjórar finim blaðsíður. Eins og gef-
ur að skilja er að miklu fleiru vik-
ið en hér verði upp talið. En megin-
atriðið virðist mér að fáar bækur
bera gleggra vitni þess hvaða hugur
og lijarta býr að baki orðanna. Dag-
ljóst að þrált fyrir góða menntun
höfundar hefur hann mest liafist af
sjálfum sér, kostað kapps um að ala
sig þannig upp, að hann væri fær
um að fræða og móta aðra þeim tii
aukins skilnings og þroska. Mann-
ræktin er höfuðmarkið. Og dylst
ekki að höfundur liefur bæði reynt
að brjóta til mergjar í hverju hún
sé mest fólgin og hefur líka mikla
reynslu í því hversu torveld sú
ræktun er og hvað lienni muni helzt
til eflingar eða skaða. Góðviljann
mundi hann telja hvað mestan afl-
vakann og auðfundið að hann er
ríkur af honum sjálfur.
Hannes J. Magnússon er áliuga-
maður um kristindóm og dregur
ekki fjöður yfir mikilvægi hans fyr-
ir mannlífið né gildi kirkjunnar á
uppeldissviðinu.
Ilann segir: „Ég kynntist kirkj-
unni mjög snemma á hernskuárum
mínum. En ástæðan var sú, að móð-
ir mín stjórnaði í mörg ár söng í
Flugumýrarkirkju, og var það föst
venja, að við systkinin fórum með
foreldrum okkar til kirkju, þegar
við höfðum aldur til, og það nálega
hvern einasta messudag ársins ...
Eg gerði mér ekki grein fyrir því
fyrr en á fullorðinsárum, hversu
djúp áhrif þessar kirkjuferðir höfðu
á mig, og áttu eftir að hafa.“
Þarna er að því vikið, sem of
fáir foreldrar gera sér nú grein fyr-
ir, hversu mikilvægt er að þau komi
með börnin sín með sér til kirkj-
unnar, eigi þau að mótast af krisli-