Kirkjuritið - 01.01.1968, Blaðsíða 12

Laufey SigurSardóUir frá Torfufelli:
Fyrir Guð, fyrir föðurlandið
Erindi flutt í Akureyrarkirkju 9. marz 1967.
Hvert er ferðinni heitið? Hvert ætlarðu?
Um það er oft spurt og liefur verið á liðnum árum og öld-
um því leit mannsins og ferðaþrá er orðin æði gömul, liún
er fylgja mannkynsins, er á sér mörg stefnumörk og óteljandi
leiðir, hún geymir fyrirlieitið, vonina að finna, sjá og skilja.
Haldið verður áfram að spyrja livert ferðinni sé lieitið?
ferðavettvangurinn stækkar og innan tíðar verða það lieimar
og geimar auk jarðarkringlunnar.
Öll erum við á ferð um Miklubraut mannlífsins, liún er
vandrötuS þar eru margvísleg samskipti, margar umferðar-
truflanir, nokkrir fara leiðar sinnar án þess að liorfa í kringum
sig, án þess að gefa gaurn að því, sem fram fer, þeir þurfa að
flýta sér, mega ekki vera að óþarfatöfum. En flestir, ef ekki
allir, verða þó að staldra við annað slagið, það er lífið sjálft,
er krefst þess. Lífið, þetta sambland af illu og góðu, öfgum
og rósemi, fegurð og viðbjóði, birtu og skuggum, auðsliyggju
og lijálpsemi, valdafíkn og lítillæti, þessu öllu og ótal fleiru
mætum við á lífsleiðinni, á leiðinni um Miklubraut.
Hér áður þegar börn fóru úr föðurgarði báðu foreldrarnir
Guð að fylgja börnum sínum, þannig var gestum og gangandi
beðið fararheilla. Þegar sjómenn ýttu bát úr vör voru síðustu
orðin: GuS fylgi ykkur. Þessi þrjú bænarorð voru þrungin
krafti trúaðs fólks, fólks er vissi að enginn maður livað vel,
sem hann er gerður og vel að heiman búinn af veraldar gæð-
um, kemst af án GuSs.
Fyrir skömmu var ungur maður að fara að heiman til náms
erlendis. Þegar liann kvaddi konu er stóð honum nærri, baS