Kirkjuritið - 01.01.1968, Blaðsíða 15

KIRKJURITIÐ
9
sterk vakti inóð’ir lians og hað fyrir drengnum sínum. Guð
hænheyrði liana, og var með séra Friðriki alla ævi, blessaði
störf lians og leiðsögn, blessaði æskulýðsstarfið. Æskufólk
landsins syngur sálmana lians og minnist brautryðjandans.
Kristín Sigfúsdóttir skáldkonan eyfirzka var trúkona og átti
ovenjuríka samúðarkennd með smælingjanum, eins og sögur
hennar og ljóð bera ljóst vitni.
Mér er í minni Ijóð er liún gerði til sonar síns, liann var
þá í menntaskóla.
Þú óskar þér vinur út í lönd
þar áttu þér vonarlieima.
Þig langar að dvelja laus við bönd,
þar lífsöldur lieitast streyma.
En þegar enginn heldur í hönd
er liætt sér sjálfum að gleyma.
Máski þá bendi á minningaströnd
hún mamma og jólin heima.
Það þarf lengur að lialda í liönd barnanna en á meðan þau
ganga fyrstu skrefin.
Innsta þrá mannslijartans er þráin eftir Guði. Á sinni löngu
leið leitar mannssálin upphafs síns, leitar Guðs í bæn og
þakkargjörð.
Guð fylgi ykkur!
Sá er hamingjusamur, sem liaft hefur nóg að bíta og brenna, oft liefur
hlegið og lieitt hefur unnað; notið virðingar skynsamra manna og elsku
lítilla barna; staðið í stöðu sinni og leyst það sein lionum har af liöndum.
Skilið við heiminn ögn betri en liann var áður, hvort heldur hann liefur
r*ktað smáblett, ort gott kvæði eða leitt eiuhvern á réttan veg. Aldrei
'nisst sjónar á fegurð jarðar né gleymt að lofa liana. Leitað þess hezta í
Kri annarra og gert það sem hann gat. Hvers líf var hugsjón og minning
hlessuð. — Mrs. A. J. Stanley.