Kirkjuritið - 01.02.1968, Blaðsíða 9

KIRKJURITIÐ
55
k°ma einliverri reiðu á líf vort og starf, til þess að geta verið
^rðbúin, þegar kallið kemur.
Aramótin minna á þá nauðsyn að lifa og starfa þannig að
Ver getum verið ferðbúin, þegar himin og jörð líða undir
í°k, 0g Guð áranna og aldanna lýkur upp hliðunum að heimi
eilífðarinnar. Sá heimur getur einungis orðið oss kærkominn
°g fagnaðarsæll, ef vér höfum starfað vel í þessum og þjónað
i'onum sem kemur til að dæma alla menn við endalok tím-
anna. Ég liygg þó að þessi atburður gerist „liins vegar við
^eigðarfjörðinn“. Dómurinn verður réttlátur. En þá sjáum
'er eins og í skuggsjá, liversu illa vér fórum stundum með
hmann, og sóuðum dögum vorum og árum í fánýti, meðan
Ver áttum betur að fylgja lionum, sem frelsa vildi oss frá
'nyi-krinu til síns undursamlega Ijóss.
Verum ferðbúin, og látum ljósið hans lýsa oss inn í ókomna
tíiiiann!
=sss==
Eg er þreyttur
Mig verkjar í hvern lim og lið eftir daginn.
En ég er þakklátur fyrir
að fá að vinna mér til þreytu
fyrir gott inálefni
og fá greiðslu fyrir.
Þökk, Drottinn,
að ég fékk notað tungu niína,
axlir,
arma,
hendur.
Drottinn,
eg er þreyttur.
Eg er að velta útaf.
Dýrð fyrir daginn. Amen. (Afríkönsk liæn)