Kirkjuritið - 01.12.1975, Side 68

Kirkjuritið - 01.12.1975, Side 68
sem Rahner flutti á ráðstefnu fangels- ispresta í Innsbruck 1959. Þrátt fyrir sína ákveðnu og afmörkuðu yfirskrift hygg ég, að grein þessi eigi sér mjög almenna og sterka skírskotun til krist- inna manna, lærðra sem leikra, þar sem hún snertir hin dýpstu rök í trú- arvitund þeirra. Vænti ég þess, að ÞJÓNUSTA FANGELSISPRESTA Þér prestar, sem þjónið í fangelsum, hafið komið hér saman stundarkorn til hugleiðingar um starf yðar. Tilgangur þessarar stundar er engan veginn sá að reyna að finna út leiðir til þess, að starfshlutverk yðar megi gefa af sér ávöxt og blessun til handa þeim, sem faldir eru umsjá yðar, heldur á hún að beinast að þeirri hugsun, hvernig slík- ur prestur með þvílík verkefni megi sjálfur finna Guð. Þetta táknar ekki, að verið sé að breyta ósíngjarnri aðstoð við aðra menn eða kristnum náungakærleika í einhverja sérplægni. Vér erum aðeins að ítreka þá einföldu grundvallarstaðreynd, að í lífi voru sem presta getum vér því aðeins þjón- að öðrum, að vér séum sjálfir fullir náðar hans, sem vér berum vitni og eigum að miðla til annarra manna — í orði hans, sakramentum og náðar- áhrifamikil útlegging Rahners á þess- um sígildu sannindum nái þeim til- gangi sínum að höfða til innri skiln- ings og hræra við lífsafstöðu lesenda þrátt fyrir sviplítinn búning í þýðingu minni. J. V. J. gjöfum. Embættisþjónusta vor sem slík eða krafturinn á bak við opus operatum* fær engu um þokað í þess- um efnum af sjálfu sér. Því að hvort tveggja verða mennirnir að meðtaka af opnum huga, ef þetta á að ná sínum áhrifum. En þjónust- unni verður aðeins veitt viðtaka, ef þeir, sem inna hana af hendi, eru fser- ir um að gera trúanlega sína sönnu boðun og náð Guðs með göfugu, kristnu líferni þeirra sjálfra. Eigi held- ur getur maður einfaldlega sagt sem svo, að ósíngjörn þjónusta sé í eðli sínu heilög og að því frekar sem mað- ur gleymi sjálfum sér í þjónustunni við aðra og deyi sjálfum sér, þeim mun fremur verði hann fullur náðar Guðs og þeim mun hæfari til að ávinna náunga sinn með vitnisburði Anda oQ kraftar. í jákvæðum skilningi er þessi *) Þ. e., að sakramenti er í sjálfu sér náðar- meðal Guðs, óháð verðleikum prestsins eða viðtakandans, ex opere operato, ,,af framkvæmd verksins" (réttri helgunarathöfn prests eða biskups). En þrátt fyrir hlutlægt gildi þess sem náðarmeðals er verkun þess ýmsum skilyrð- um háð, s s. iðrun eða trú, jákvæðri yfirbótar- hugsun eða kærleiksvilja viðtakandans. En neikvæð afstaða hans verður hindrun [ vegi þess, að náðarmeðalið fái haft sín heilnæmu áhrif á manninn. Þannig meðtaka allir viðtak- endur virkilegt náðarmeðal Guðs í heilögu altarissakramenti (sem felur f sér, ex opere operato, raunverulega nálægð Krists), en hugs- anlegt er, að einhverjir fái ekki notið helg- andi áhrifa þess vegna vanhæfis eða rriót stöðu við náðina. Helgunargildið er samt sem áður til staðar i sakramentinu sjálfu. (Aths- þýð.). 306

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.