Kirkjuritið - 01.04.1978, Blaðsíða 71

ÞÁTTUR UM GUÐFRÆÐI
ARTICULI CHRISTIANAE DOCTRINAE
^r- SIGURÐUR PÁLSSON, vígslubiskup:
Fórnarsöngur
u^rsti söngur messunnar, eftir prédik-
^ ’ kaiiast fórnarsöngur. Nafn sitt
^regur hann af því, að þar var sung-
n sálmur, meðan söfnuður færði
'J®ir sínar til altaris (fórnargangan).
fra ^ vega lagði söfnuður
q: .. Pjatir í sambandi við messuna.
0 9'r Þessar voru fyrst og fremst vín
auk tlinnar hei9u máltíðar, en
fátæk^eSS 9Jafir’ sem úfhlutað var
þe Um- Gjafir til fátækra tíðkuðust
sja a PÖQu™ postulanna, eins og
bréf^38^5' af postulasögunni og
m |^Urn Pais þostula. Að þær hafi a.
rnes’ stundum verið í tengslum við
getaSUbna’ virðast orð Páls postula
fyrst ent fii. er hann segir: „Hvern
taka^f da9 vikunnar skal hver yðar
effjr.ra ^^'ma hjá sér og safna í sjóð,
Veröj f' S6rn efn' leyfa> til þess að ekki
þeqa ^rst farið að efna til samskota,
e9 kem“, 0. s. frv. (I. Kor. 16, 2).
Gjafir þessar til fátækra voru ekki að-
eins arfur frá því, er postularnir voru
undir lömáli, heldur settu þeir þær í
samband við kærleiksfórn Krists. Páll
postuli segir: ,,Þér þekkið náð Drott-
ins vors Jesú Krists, að hann, þótt
ríkur væri, gjörðist yðar vegna fátæk-
ur, til þess að þér auðguðust af fá-
tækt hans“ (II. Kor. 8. 9). Þannig ber
einnig oss að verja nægtum vorum til
styrktar þeim, sem skortir, þar eð vér
erum limir líkama Krists. Sbr. II. Kor.
8. og 9. kap. R. 12, 13. Vitað er, að
gjafir þessar voru tengdar messunni
í byrjun 3. aldar. Tertullian talar um
fórnarskyldu trúaðra. Hann segir:
„Einnig vér, kristnir, verðum Guði
fórn að færa og sýna í hvívetna þakk-
læti vort til Guðs, skaparans, er vér
af heilum hug og í hræsnislausri trú,
í öruggri von og brennandi kærleika
fram berum frumgróða sköpunar-
69