Kirkjuritið - 01.04.1978, Blaðsíða 7

Er kristniboð meðal Gyðinga
heiðingjakristniboð?
Johannes Smemo, fyrrum biskup í Oslo,
svaraði þeirri spurningu á þessa leið:
l^rjf,a s^ýr rnörk hafa ætíð verið milli
bog nil3o®s meðal Gyðinga og kristni-
ag ® meðal heiðingja, og svo hlýtur
Verða. Undirstaðan er svo ólík
Um UtVal'nn' Þjóð Guðs og þeim þjóð-
^ Sem Þekkja Guð alls ekki.
röQn er einungis um aðferð og
ten J! ræSa. Því að í raun er þetta ná-
r£eg.' ®v° er þessu farið um hjálp-
Svo'Sáf°rrn Gu3s handa þjóðunum.
fyrir Sr Um Þrotlausa bæn safnaðarins
Um (” ei3in9junum með tölu og leif-
VeröaSraels-" ®9 hið sama ætti að
eeQj 9 36 'jó^ra í hverju orði og öllu
meg V°rU’ ^ristniboðsvina. Hér mætti
^nnur^' ,vitna til orða Brorsons um
tveim ’’h.ion ‘: >.Þeim sundra má ei
ast h’-* som er gieöin þeim, er fall-
”Hjá|r> ° Var Gyðingakristniboð.
Sa9ði rf^'® kemur frá Gyðingum,"
r°ttinn sjálfur, og þeim er það
ætlað fyrst. Jesús sýndi, að hin beina
sending hans og verk voru einungis
ætluð „týndum sauðum af húsi ísra-
els.“ Fyrstu votta sína bað hann einn-
ig að fara til þeirra. Og hann hélt sig
ekki einurigis við þau mörk fyrir
dauða sinn og upprisu, heldur bauð
hann, eftir upprisuna, er hann gaf hina
miklu kristniboðsskipun sína, að vitn-
isburðurinn skyldi hefjast í Jerúsalem
og berast um Júdeu og Samaríu, áður
en stefnt yrði að endimörkum jarðar.
Og þann veg var skipunin skilin og
framkvæmd, ekki af Pétri einum, sem
einkum skyldi fara til Gyðinganna,
heldur einnig af Páli, „postula heið-
ingjanna." „Gyðingum fyrst — og síð-
an Grikkjum.” Það var honum einnig
óhagganlegt. Hann sneri sér þá fyrst
til heiðingja með boðskapinn, er Gyð-
ingar á hverjum stað höfðu hafnað
honum.
5